sanki ayrı bir dünyadaymışsın hissi gelir, o an aklındaki bütün derter, tasalar uçuverir, karşından ters istikametine doğru gelen insanları izlersin.. bunca insan. acaba şu kırmızı montlu kız nereye gidiyor ? hey, şu adamın suratı neden asık ? ne düşünüyor acaba ? şu gençlere bak, kim bilir ne konusup gülüyorlar.
vay anasını.
her geçişte, aynı zevki taddırır istiklal caddesi.
beyoğlu kararkolu'nun 15-20 metre yanında bir binada ikamet eden bir arkadaşın evinde geçirilen geceler sonucunda varılan kanaatler :
- cumartesi gecesi 20.00-00.00 arası istiklal caddesi'nin yakınından dahi geçilmemeli .
- pazar akşamları bol miktarda cepçi gözlemlenmiştir .
- gay barlardan mümkün olduğunca uzak durulmalı .
-istiklalin arka sokakları bazen hiç tekin olmuyor .
özel zamanlar için buldukları birkaç yüz ifadesini titizlikle akıllarında tutan kızların, hayatın yalnız ve yalnız kocaman şeylerini fark edebilen renksiz delikanlılarıyla el ele yürüdükleri yer.
tam anlamıyla bi kültür çeşnisi. dünya üzerinde böyle bir var mıdır bilmiyorum. bir köşede saksofon çalan çağdaş abimiz varken, bir adım sonra flüt çalan âmâ çocuk ile karşılaşırsınız.
bu arada yaptığım bir çevre araştırmasına aynı anda cadde üzerinde haftaçi 18 ila 21 arası görebileceğiniz kapalı sayısı en fazla 2'dir. punkçısı, emosu, ayyaşı beni yer bitirir. burjuvası da çoktur 3 starbucks, 3 gloria jeans bulunur cadde üzerinde.
en önemli özelliği ise yalnız kalabilmenizdir. evet evet, yanlış duymadınız. yalnız kalmanın kesin ve etkili çözümü bu caddede yürümektir zira öyle tipler vardır ki 1000'lerce kişi içinde dikkat çekmeniz olanaksızdır. kimseden habersiz olarak yürüdüğünüzden emin olmanız, birey olarak sizin acizliğinizi bile ortaya çıkarabilir. hatta uslu bi çocuk olursanız şirinleri bile görebilirsiniz efenim.
çocukluğumda nüfus sayımının yapıldığı gün bomboş olan caddedir. o günlerde sokağa çıkma yasağı uygulandığı sokakta gerçekten kimseleri göremezdiniz taki yasak kalkana kadar.
her açıdan istanbul'un merkezidir. gerek içinde yürüyen insanların çeşitliliğinden her tip, her inanıştan insanı içinde barındırması, gerek eğlence mekanları, gerek alışveriş mağazaları olsun her açıdan merkezdir...
diziler için akışkan, koşturma içinde olan insan manzaralarını ve suretlerini yansıtabilen güzide, yegane yerdir. bu insan selini ve curcunasını şüphesiz en kaliteli şekilde ezel'in senarist künyesi ele almıştır.
istiklal denince aklıma chili geliyor.
ilk istanbula gidişimde korku içerisinde sığındığım, saatlerce oturup oradaki insanlarla sohbet ettiğim, bir dans hocasının işletmeciliğini yaptığı tarot cafe.
ama aklıma sorularda takılmıyor değil.
niye her dizinin en göz alıcı sahneleri istiklalde çekilir?
