dün itibariyle çerkezler eylem yapmıştır. polis beni tutup kaç kişi olduklarını sormuştur. cevapla birlikte "amuğaoyim otus kişi içinmi topladılar la bizi" demiştir. çakmak istediğim kişi sivil polis çıkmıştır. hayatımın en garip anılarını istiklal caddesinde yaşadım
genelde etrafa çok havalı bakışların atıldığı, özellikle birazcık güzel kızların egosunun tavan yaptığı, ama herşeye rağmen gidilecek yerlerin başında gelen caddedir. ara sokaklardaki barların artık iyice birahane olmaya başladığı ve marjinal olmaya çalışan tayfanın kendini tatmin ettiği yerlerinde bulunduğu sokaklar toplamıdır.
çok çok kuvvetli bir ihtimalle 14 ağustos 2011 pazar günü galatasaray lisesi önünde fenerbahçe ile galatasaray taraftarının meydan savaşı yapacağı cadde.
gün boyu galatasaray fenerbahçe çatışmasına şahit olmuş, zafer yıllardır mekanda bulunmanın katkılarıyla galatasarayın olmuş fenerbahçeliler liseye ve meydana yaklaştırılmamış . tünelden 10 metre ileri ve şişhane dışında yürütülmemiştir . eğer lise önünde ve meydanda fenerlilerin yürüyüş yaptığını kanıtlayan olursa galatasarayı bırakacağım .
son olarak bugun bol bol tutuklamayada şahit olmuştur beşiktaş tarafı ve tünelden gelenlerle galatasaraylılar çatışsada otobüsten gelen fenerliler ve onlara saldıranlar tutuklanmıştır .
böyle bir yerdir istiklal caddesi en ufak konuda bile kavga çıkar . üstünlük kurma yeridir . istanbulda hayatın ta kendisidir .
fenerbahçelilerin birilerinin iddia ettiği gibi tünelin 10 metre ilerisi veya şişhane de değil, lisesinden, çiçek pasajına kadar yürüdüğü yerdir. Kanıtlanınca galatasaray'ı bırakacaklarmış madem,
polisin korumasındaki 100 kişilik gs li grubu, burger king'in üstünde saklanan gs lileri ST antoine kilisesinin önünden geçişleri, isveç büyükelçiliğinin önünde cimbombom nerde tezahüratlarını, bu videoda görebilirsiniz.
cumartesi günü arkadaşlarla istiklâl caddesinde yürürken elinde bir sürü kitap tutan bir adama rastladım. yakınlaşınca olayın farkına varabildim, şöyle diyordu caddede yürüyenlere:
-kendi yazdığım kitaplar satın almak istermisiniz?
öyle 50-100 sayfalık şeylerde değildi. 250+ sayfalık kitaplar ve kapak tasarımları belli ki özenerek yapılmıştı. çok garip bir hüzün çöktü üzerime, eğer yanaşıp almak istesem daha kötü olucaktım. bu nedenle yoluma devam ettim.
belki iyi yazıyor; belkide berbat şeyler yazıyor, saçmalıyor ama beni etkileyen hayali için çabalamasıydı.
normalde evimin 10 metre ilerisindeki fırına gitmeye üşenirim. ama defalarca bu 1.5 kilometrelik caddeyi turlayıp, galata'dan eminönü'ne inip balık ekmek yemişliğim vardır.
çünkü bu yol insanı sıkmaz.
her ne kadar apaçilerle ve 'dil öğrenmek istemez misiniz?' diye soran yol kesicilerle dolmuş olsa da güzeldir.
her an sloganlar duyabilir ve çevik kuvvet ekiplerini görebilirsiniz.
tavsiyem yanınıza nikon ya da canon makineniz varsa alın. çünkü her an 'o an' fotoğrafı yakalama fırsatınız olabilir.
(bkz: istanbul en büyük aşktır)
bir çok şehirde bir benzeri bulunan cadde. hepsinden tramvay geçiyor, hepsinde mağazalar, katedraller, camiler ve burger king var. gittikçe dünyanın karakteristik çizgileri kayboluyor gibi, farklılıklar değil aynılıklar göze batıyor artık!
beyoğluna bağlı bulunan, istanbul'un en güzel yerlerinden birisidir.
arkadaşlarınızla gezerken çok fazla dikkatinizi çekmez aslında. en azından çok fazla ilgilenmezsiniz, çok fazla düşünmezsiniz. eğlenmeye ve ortama dalar gidersiniz.
lakin tek başınayken de gezilmelidir istiklal caddesi. tarihi, tek balkonlu binaları görmek de güzeldir, çeşit çeşit insanları görmek de..
bir bakarsınız, markalı kotunu giyinmiş, özenerek seçilmiş tişörtüyle, ona uyumlu ayakkabılarını giymiş, güneş gözlüklü blackberryli, i phonelu gençler; ve hemen arkasında çocuğunu okutmak için bunaltıcı sıcakta ateş başında durmuş mısır satmaya çalışan amcalar... derken ortalama bir kızın yürümekte zorlanacağı kadar yüksek topuklu giymiş, yürümeye çalışan; mini elbiseli, sütyeni tamamen ortaya çıkmış, kabarık saçlı, kol kola girmiş; o topuklularla yürümeye çalışan gencecik travestiler... derken upuzun patlıcan moru askılı elbisesini giymiş, sapsarı ve cansız saçlarını kabarttıkça kabartmış, palyaço gibi yüzünü boyamış 70'lik teyze ve hemen birkaç metre ardındaki çarşaflı hanımlar... ardından bir eteğin olabileceği en kısa boyda olan mini dar eteğini giymiş kolejli genç kızlarımız. ve hemen hemen aynı yaşlarda kocasından şiddet gördüğü için boşanmak isteyen ve annesiyle yakına yakına avukat arayan genç bir kadın...
belki de türkiye'deki her çeşit insanı bir arada bulunduran en küçük caddedir, istiklal caddesi. her gezdiğimizde yeni tavsiye edilen barları aramak yerine, biraz da bu farklılığa dikkat edince o kadar çok şey çıkıyor ki, hayret etmemek elde değil.
istanbulda bulunduğum süre içerisinde hafta bir kere mecburen gitmek zorunda kaldığım yer. kimse başka mekan bilmiyor çünkü hep orada buluşuluyor. klasik rocker tayfaları işte. neyse gayet güzel bir caddedir türkiyede tektir. yarım saat önce üzerindeki dükkanlardan alışveriş işleminde bulunduğumdan bir hafta daha uğramayacağım mekandır.
sadece yürüyerek değil, bir köşeye sinip gelen geçeni izleyerek de son derece huzur bulabileceğiniz bir ortam.
kafanız bozuksa eğer deneyin, kalabalıklar içinde yalnız olmanın tam tabiri istiklal caddesidir.
asıl cadde çekilmez derecede kalabalık ve karışıktır, döner kokoreç midye kokar. ama ara sokakları tenha loş atmosferiyle ezginin günlüğündeki şarkılar gibidir.
