Rahman ve Rahim olandan çekinmesem kalbim de ona imanım olmasa mutlaka bitirirdim fani ve aciz hayatımı. Kendimi hiç buraya ait hissetmedim yabancıyım hepinize günahkar ve karanlık ruhlarınıza ve Burada kaldıkça her geçen gün daha fazla kirleniyor ruhum Ağırlaşıyor günden güne küçük ve büyük günahlarla kararıyor kalbim. Doğarken ağlamamızın hikmeti sanırım Yeryüzünde hiçbir zaman huzura eremeyeceğimiz içindir Öldükten sonra yıkanmamız ise Kirli bedenimizin ve ruhumuzun sembolik olarak arındırılmasıdır...
" işsizdi. Uzun zamandır iş bulamıyordu. Bu yüzden öldürdü kendini. Komik olan ne biliyor musun ? Öldüğünün ertesi günü bir adam ona iş vermek için geldi. "
ilk önce intiharın nedenlerine bakacak olursak
1)Hayattan bezmek.
2)Hayatına aldığın insanların seni arkandan bıçaklamasıyla gelen ağır üzüntü.
3)Alievi sorunlar.
4)Çığlık çığlığa yaşadıklarını anlatmak isterken hep başkalarının sorununu dinlemek
intihar etmek istiyen insan ölü gibidir ne yapacağını bilmeden başı kesilmiş tavuk gibi sağa sola yalpalayarak yaşar. Artık hiç bir şey umrunda olmaz. Oluruna bırakmışlardır. Etraftan birisinin onun bu halini fark etmesi ve neyin var demeseni beklemektir. Çoğu zaman kendisine "Bu hayattaki amacım ne?" diye sorar. Etrafına bakınır ve derki "Ben olsam da olmasam da kimsenin umrumda değilim". Çoğu zamaonlara göre yaşamın yaşamak için değdiğini sorgularlar. şunu söyleyebilirim ki hayat yaşamak için çok anlaşılmaz ama ölmek için çok nadirdir...
intihar başlı başına bir intikam eylemidir çoğunlukla. Seni hayal kırıklığına uğratmış insanların suçluluk duymalarını istersin.
Sizi çevrenizde hep eleştirecek insanlar olacaktır tabi, "korktu, yapamadı, kaçtı" diyecekler. Fakat bu korku sizin korkunuz değil onların korkusu. Onlar sizin jouissancesınızı kabullenemezler. Onlar sizi bu yüzden suçlarlar, çünkü siz onların yasallığına uyup yaşamamışsınızdır, onların dilleriyle ördüğü duvarı kırmışsınızdır, siz bilir misiniz bir insanın inandığı bütün temeli yıkmanın ne anlama geldiğini ? unutmayın, insan yaşamak zorunda değil. Siz hiç bir hayvan değilsiniz, sizin ruhsallığınızın getirdiği ağırlıyı hiç bir şeyin üzerinizden alamayacağını hatırlatmak gerek. Evet bu ağırlık hafifletilebilir psikanalizle vs ama asla tamamen uçacak kadar hafiflemezsiniz. Sizin bedeninizin ruhsallığınıza verdiği bir dengede olmama hali var. Bu dengenin yakalandığı tek noktada ölüm.
Ailesinin çok da istemediği yanlışlıkla olan bir bebekti. Hayatı boyunca baba sevgisine hasret büyüdü ne zaman yaklaşsa itti onu babası istemedi. Belki de bu yüzden hep hırçın bir yapısı oldu. Çevresinde kimsenin onu korumayacağını bildiğinden belki de hep kendi işini kendi yapmak istedi yaptı da.
Tam kendini mutlu hissettiği birini bulmuştu ki o da bıraktı onu. Büyük bir boşluk içine düştü ailesi yanına değildi bi kere en başta. Belki de o yüzden kendine bir çıkış yolu bulup kaçarak evlendiğinde kimse sesini çıkarmadı. Bir kurtuluş olarak gördü onu evde istenmediği için belki evlenince mutlu olurum kendi ailem olur diye düşündü.
Ama olmadı. Evlendiği adam yanında arkasında kimsenin olmadığını görünce daha kötü davranmaya başladı ona. Babasından bile daha kötü davrandı. Elini kırdı kulak zarını patlattı sağ kulağı sağır oldu. Dayak yemekten yüzünün şekli değişti ama katlandı. Çocuğu için katlandı. Herkes sustu o bunları yaşarken. Herkes gördü ama görmezden geldi.
En sonunda dayanamadı astı kendini. Kimse acımadı ona herkes yanlış yaptığını konuştu. Dünyada cehennemi yaşarken yanında olmayan herkes bir anda duyarlı kesildi. Herkes pişman herkes üzgün ama neye yarar...
intihar değil bu cinayet. El birliğiyle tasarlanarak işlenen bir cinayet.
tanrı'yla aynı fikirde değilim
intihar edenlerin
cehenneme gideceği konusunda.
kainatın yaratılışına
katılmaktan bıktığında ruhum,
intihar edeceğim ben de
denenmemiş bir yolla.
nerdeyse bütün akıllı kalpler
intihar edip siktir çekmiş yeryüzüne.
cezar mendoza'nın ''acı çekenlere saygı'' şiiri böyle başlar. ona göre intihar acı çeken ruhların huzura kavuşmasıdır ( bana göre de) ve saygı duyulasıdır.
artık kendinizi zerre umursamadığınız, gözünüzü karartıp ben intihar edeceğim diye kararlaştırdığınız anda insanın aklına ailesi geliyor. ben yakın bir zamanda intiharın eşiğinden döndüm. intihar etmeyi düşünenler şunu unutmayın. siz ölünce belki kendinizi huzura erdiriyorsunuz ama arkanızda hayatı boyunca gözü yaşlı kalacak bir aile bırakmış oluyorsunuz. öyle kişisel gelişim kitaplarındaki fularlı tipikler gibi herşey düzelecek falan demeyeceğim, hiçbir şey düzelmeyecek ama şu soktuğumun hayatına kendinizi alıştırmanız gerekiyor. kısacası gerçek bu. bazı şeylere kendinizi alıştırınca daha az acı duymaya başlıyorsunuz.
