en kesin yöntemini araştırdığım eylemdir. Cok kritik donemdeyseniz, ölmeyi bile becerememek zaten mahvolmus her seyinizi tekrardan mahvedecekse kafaniza anlinizdan mi siksaniz yoksa agzinidan mi deneseniz saatlerce bunu dusunebilirsiniz. Saf potasyum temin edebilecek arkadaslar yesillendirsin.
Bundan 5-6 yıl öncesi.
Henüz pavese'yle tanışmadığım günlerdi. Hayatımda önemli bir yeri olan bir arkadaşımla -o zamanlar depresyondaydı- sürekli intiharı konuşuyorduk ve şöyle dedim:
-hayatımı kendi istediğim bir anda kendim bitireceğim. Şüphe duymuyorum bundan. Kuşkusuz böyle olacak ama henüz erken, henüz görmek istiyorum kusanadamın hayatı nereye gidecek otuz-kırk yıl içinde. Belki elli yaşımın başlarında bitireceğim bunu. Elliden sonra yaşamak isteyeceğimi sanmıyorum.
Sonra Pavese'yle tanıştım. intihar kahramanım. intihar düşüncesinden bir türlü kopamamış ve yaşamayı da zihnindeki tüm yüke rağmen denemiş yazar. Günlüğünü okumam aylarımı almıştı, çünkü biliyordum ki sonu gelince benim de içimden bir parça eksilecekti. Pavese intihar ettiğinde benim de intihar yolum açılacaktı ve yaşamayı denemem daha da zorlaşacaktı.
O yıllarda yazdığım ilk öykü tamamlanamamış bir intiharı anlatıyordu. Bugünlerde yazdığım son öyküm ise tamamlanmış bir intiharı anlatıyor.
Bu fark neden kaynaklanıyor bilmiyorum ama bildiğim şeylerden tahmin yürütülebilir. Bildiğim şey şu ki intihar eden insan ölmek için bir sebebe sahip olduğundan intihar etmiyor, yaşamak için bir sebep bulamadığından intihar ediyor.
Çok karamsar oldu.
Korkmayın, henüz vakti gelmedi intiharımın. Ama kendimi de pavese gibi görüyorum. Bir gün yaşama tutunmak için sarıldığım nedenlerimi sorgulayacağım. Bir gün hepsi anlamsız gelecek ve ben de pavese gibi şu soruyu soracağım kendime haftalarca: ya sonra?
işte bu soruya cevap veremediğimde ta bugünden, beş-altı yıl öncesinden, hatta ondan da öncesinden gelecek ortak cevaba uyacağım.
intihar eden biri göğsüne ateş etmesi saçma. sen hayatını tamamen sonlandırmak istiyorsun. niye ölmeme ihtimallerinin bulunduğu veya ölmeyip can çekişebilirim ihtimallerini düşünmeden göğse ateş edesin ki. yakın mesefade göğsüne sıkılan mermi uzağa göre etkisi azdır. cinayet olabilir.
Lise yıllarında her ergenin aklından geçen ölüm şekli.
Ucuzdur, korkakçadır demiyorum, ama intihar etmenin sonucunda tahmin ettiğiniz kadar etki hiçbir zaman olmayacaktır. Çünkü insan alışmaya ve unutmaya meyillidir.
intihar, ibreti alem olsun diye değil, gerçekten yaşamak dayanılmaz geliyorsa yapılmalıdır.
Ama sırf meraktan bile sonuna kadar yaşanır. Gelin vazgeçin.
intihar etmem (götüm yemez) ama bide şöyle düşün bi insan basit bi nedenden dolayı intihar da etmez, o insanın neler yaşadığını, neler hissettiğini, neler düşündüğünü, ne acılar çektiğin bilemeyiz, o ara başkalarının üzüntüsünü düşünemeyecek durumda olabilirler, o yüzden şu ön yargılarınızı bi kenara fırlatın, hepimiz mutlu olalım.
Güneş her akşam batıp her gün doğuyorsa
Çiçekler solup solup tekrar açıyorsa
En derin yaralar kapanıyorsa
En büyük acılar unutuluyorsa
Neden korkulur hayatta söyleyin bana
Ben neden aynı kalayım söyleyin bana
Elbette bazen çiçek açıp bazen solacağım
Elbette daldan dala konup sonra uçacağım
Elbette bazen hızla dönüp bazen duracağım
Elbette bazen söyleyip bazen susacağım
inanmadım asla inanamam
Her şeyin bir sonu olduğuna
Elbette bugün ağlıyorsam yarın güleceğim
Elbette önce çekip gidip sonra döneceğim
ara ara çok çekici gelen eylem. yorganın altına girip mutfak tüpünün hortumunu da koyna almak suretiyle. öncesinde kafa da güzel olsun tabi, son anda bari kafadaki kurbağa vraklamasın di mi ama.
