insanın hayatındaki son umuttur intihar. hep en sona bırakırsın. ne mutludur ki fırsat vermez buna başka umutlar. ama işte kurtuluşun olmasa , on dkk sonra öleceğini biliyor olmak.. böyle de bir psikoloji yaratır ki ; hayatın tadı kaçar, feri solar..
ancak sığ ve aptalların içine düşebileceği durumdur. intihar bir kaçıştır hayatla savaşın edebiyatı yapmıyorum, ancak intiharı bir kahramanlık gibi göstermek en az intihar etmek kadar aptallıktır.
Her üç saniyede bir kişinin intihar girişiminde bulunup her 40 saniyede bir kişin intihar sonucu yaşamını yitirdiği bir dünyada, intiharı anlamaya yönelik yapılan bütün çalışmalar eninde sonunda Albert Camusnün o yakıcı sorusuyla baş başa bırakıyor bizi; Yaşamın yaşanmaya değip değmediği konusunda bir yargıya varmak.
insanın kendi sonunu belirlemesi. Hayata noktayı koymak. Bazıları için bir kaçış, bazıları için tek çözüm yöntemi. Önemli olan bütün olumsuzlara direnip, yeniden başlamak için güce sahip olmak. intihar etmemek için güçlü olmak gerekir. Güçlü olmak için ise ne gerekir? Sevgi gerekir, dostluk, mutluluk, umut hayal gücü, azim, çalışmak gerekir. Tabi insanlar için özel nedenler de vardır. Benim için güçlü olmak için müzik, sevdiklerim gerekir. Yani intihar etmemek için güçlü bir karaktere sahip olmak lazım. Yoksa zaten fiil olarak intihar etmesede kafadan intihar ediyor insan.
kolaya kaçmak gibi görülür hep. aslında tam tersi bir insanın hayatından vazgeçmesi herkesin yapabileceği bir iş değil. tabi yaşamayı seçmek güzel ama her zaman değil. ölümün ardındakini bilse insan kim durur acaba.
kadınların intihar sayısı erkeklerden fazla olmasına rağmen erkeklerin ölümle sonuçlanan intihar oranı daha yüksektir. erkeklerin intiharı tekrarlama oranı da daha yüksektir. bunun nedeni psikologlara göre erkeğin intihar etmiş olmaktan utanması ve daha ağır depresyona sürüklenmesidir.
kadınlar genellikle hap içerek intihar etme yolunu tutarken erkekler daha kesin yollara-özellikle silah- başvurur. psikologlara göre bunun nedeni, kadınların öldükten sonra bile güzel görünmek istemeleridir.
insanin umudu hic bitmez. intihar ederken bile belki olursem daha iyi olur ya da belki olunce biraz umursanirim umuduyla dilinizde gezdirirsiniz o kucuk silindirleri. Her sey bitemiyor, umut yok olmuyor cunku. Ama ne kadar umut ederseniz edin geriye sadece hem ustu basi hem cani parcalanan bir ana hem de her dokusu bosluklarla orulmus dillere bir bosluk daha eklersiniz.
dostoyevskinin: insana özgü bir yeteneksizliktir yaşayamamak! Yoksa hangi balık boğmuş kendini; hangi serçe atlamış damdan. sözüyle özetlediği eylemdir.
