yerel konuşacak olursak amacı ölüm değildir. yoksa delikanlı gibi 10.kattan atlayanlar var.
şaka tabi yapmayın.
ama uyarayım ilacı gömüyorsanız ölüm riskiniz az da olsa bunun mide yıkaması var. o nazalı burundan 1 metre götünüze kadar ağlata ağlata iteliyoruz. birkaç gün de yoğun bakım işkencesi çekiyorsunuz.
son zamanlarda çok düşünür oldum. nedeni çoğu insana göre basit olsa da; benim için çok önemli bir neden. merak etmeyin size nedeninden bahsetmeyeceğim, çünkü biraz da olsa kendimden bahsetmek istiyorum...
ben; hep farklı olan. kimi zaman dışlanan, kimi zaman dışlayan. fakat ne olursa olsun olağan olamayan ayak uyduramayan ben.
son 7 senedir bir şeye takmış durumdayım. bu taktığım öyle bir şey ki; mutlu olamıyorsunuz. benden çok çok daha kötü durumda olan insanlar da var. ama ben bu sınavı veremeyeceğim galiba. onlar sabredebiliyorlar, önlerinde saygıyla eğiliyorum.
henüz 21 yaşındayım, öyle çok şey de yaşamadım aslında. etrafıma sorsanız, görmüş geçirmiş çok şey yaşamış bir entelim ama aslında bir bok bile değilim. kompleksli bir bok çuvalından başka bir şey değilim.
insan hayal kuramamaya başladığı anda ölümü istiyomuş onu anlıyorum şimdi. izlediğiniz film, gördüğünüz bir reklam hep sizi bir hayale çağırırken bana boş geliyor. son 7 senedir mutlu değilim. içim sızlıyor her seferinde. yalnızlık her hücremi kapsıyor.
oysa ki her şey çok güzel olabilirdi. hayallerimin peşinden gidebilirdim. bir kadına aşık olup onunla vakit geçirebilirdim. saçlarımı kısa kestirip insanlarla konuşabilirdim. ama olmadı ben hep uzun saçlı kaldım. ve uzun saçlı ölüyorum.
her şeyi 3 saat önce hallettim. bilgisayarım da ki tüm pornoları sildim * tüm resimlerimi, tüm rehberimi, tüm konuşmalarımı. her şeyi kısacası. sadece müziklerimi bıraktım. çünkü onlar her yerdeler.
aslında dindar biriyim, zaten dindar olmasam çoktan yapardım bunu. ama acım o kadar büyüdü ki artık dayanamıyorum.
en çok aileme üzülüyorum. benden sonra kahrolucaklar, beni kucaklarına aldıklarında ne hayaller kurmuşlardır. onlar ister miydi böyle olmasını?
tek sevindiğim nokta kendimi öldürdüğümü bilemeyecekler. kader böyleymiş diyecekler...
kimseyle vedalaşmadım, sevgilimle bile; ama o çok üzülmez, zaten en son sadece takılıyoruz işte demişti. vedalaşacağım tek kişi kedim olacak sanırım, şimdi karşımda mışıl mışıl uyuyor.
yarın bayram; beni tanıyanlar için boktan bir gün olacak, şimdiden özür dilerim fakat bu gece yapmazsam çok uzar bu işkence.
son kez şunu yazmak istiyorum;
insan; doğar bilmeden, büyür yavaş yavaş anlayarak, ölür sonrasını bilmeden...
Emniyetin sitesindeki cesetlerden intihar etmiş ceset gördüm kendini asmıştı adamın kafası kuru kemik olmuştu ama başından aşagisi olduğu gibi yerindeydi eti derisi filan tam korku filmlerinden fırlamış gibiydi .
Asilce, cesurca diyip milleti gaza getimeyin. Şu an psikolojisi sağlam olmayan biri yazdığınızı okusa kendine zarar verebilir. Biraz yazdığınız şeylere dikkat edin.
intihara kalkışanlara anlam vermekte zor. Herkesin hayatı çok mu mükemmel, bir tek siz de mi sıkıntı, dert var. Biraz çabalayın. Hayatın zorluklarıyla yaşamayı öğrenin.
bir reddediş değilken; hayatı, masalları, varlığı, mânâyı, kainatı reddediş değilken başlı başına bir acizliktir. bir keder, bir cinnet hali ya da bir başarısızlık kaynaklı dünyevi hassasiyetler çerçevesinde gelişen her intihar bir yenilgidir. Çaresizliktir. insan, güçlüyken ve zirvedeyken ölümü arzulamalıdır; çıkmazdayken değil. tüm yaşanmışlıkları geride bırakarak fiziksel somutluğu aşmak; bedenden, özümüzü sınırlandıran etten kemikten kurtulmak için.
inananlar için en büyük günah.
inananlar için şunu hatirlatayim. bir müminin başından şu üç bela eksik olmaz;
-hastalık
-fakirlik
-hakirlik
bunlardan herhangi birini ömrün boyunca yasamadiysan muslumanim diye gezme.
bir gün efendimize evlenmesi için sahabeden bir kadın getirmişler. efendimiz sırayla yukardaki maddeleri yaşayıp yasamadığını sormus. sahabe de ' ömrüm boyunca başim agrimadi, medinenin en zengin, itibarli ailelerinden birinin kiziyim' dedi.
efendimiz o anda kadını gönderdi ve müslümandan bu belaların eksik olmayacagıni söyledi.
hastalar risalesinde de yazdığı gibi hastalık, fakirlik, hakirlik kıymet bilene nimettir, insana allah'ı, ölümü hatırlatır. sabrının mükafatı cennettir.
bu beden bize dünyada emanet edilmis. öldüğümüz andan itibaren bu bedenle işimiz yok. hangi mefta beden mezar beğenmez, hangi mefta beden kefen begenmez?öldügümüz andan itibaren maddi degerlerle işimiz biter ki turkiyede ortalama en uzun yasam süresi 70 yıl.
dünyevi, maddi yoksunluklar için emanete hıyanet etmek insana yakişmaz.
çok zaman sabahlara kadar düşünüp gerçekleştiremediğim eylem. biraz allah korkusu biraz anneme verdiğim söz hep engel oldu. eskidendi tabi. şimdi düşünmüyorum çok şükür.
Genelde intihar ederek ölmek eylemi ile karıştıran fiildir. O kelime teşebbüs etme kısmıdır.
Eminimdir ki bu eylemi gerçekleştirenler en kötü son anda vazgeçerler. Çünkü insan fıtratı nedeni ile ölümü uğrunda ölecek kadar arzulayamaz.
Olum kisinin kendi tercihi klasmaninin yaniti. Anlamlandiramadigim. Bir insan ne yasayabilir intihar edecek kadar? Simdi duygu somurusu yapmayin bu gozler neler gordu neyi yasayip altindan kalkan insanlar tanidi.
Hayatında hiç intahar etmeyi denememiş yahut düşünmemiş olan insanların kesinlikle yorum yapmaması yargılamaması gereken durum. Çok farklı bir psikoloji ve ümitsizlik hali denilebilir.
bu dünyadan kurtulacağımı düşünsem bi saniye bile durmadan yapacağım şey lakin öldükten sonra geri dönüp başka bir bedende var olacağım. Döngünün sonu olduğumu bilsem bir saniye durmam da işte.
insanların kendi hayatlarıyla ilgili verdikleri, karışma lüksünün kimsenin haddine olmadığı bir karardır. bir anlık bir bunalımla ya da sinirle gerçekleştirilmeyecekse kimsenin engel olmaya hakkı da yoktur.
bilmedikleri kişilerin hayatları hakkında kendinden emin konuşmak hastalık falan olmalı ya. bu tipler tedavi edilmeli ve topluma kazandırılmalı.
bazı insanlar vardır içlerinde lüzumsuz bir umut barındırırlar. ne olursa olsun devam etmeye çalışırlar. hayatları hayalleri üzerine kuruludur sürekli mutsuzdurlar.
bazı insanlar da intihara meyillidir. umut etmek yerine akışına bırakmayı tercih etmişlerdir. realistlerdir ve hayatın ne kadar boktan olduğunu bilirler. buna rağmen gülmeye devam ederler. çünkü bir beklentileri yoktur. bir şey ne kadar kötü de olsa neyse bu da böyle oldu gülmeye devam derler. vakti zamanı gelince de kendi iradeleri ile çekip giderler. kimse de buna mallık rezalet bencillik vs diyemez. hanginiz bencil değilsiniz? hepiniz bana dokunmayan yılan bin yaşasın derdindesiniz.
bu hayatta en nefret ettiğim şey de bu. herkesin dibine kadar bencil olması ama kendileri hariç herkesi bencillikle suçlamaları... siz de aynaya baktığınız zaman, bir yerde birileri acı çektiğini bildiğiniz halde güldüğünüz zaman ya da yolda yürürken yanınıza peçete satmak için gelen çocuğun başını okşamak yerine tiksinerek baktığınız zaman kendinizden iğrenmiyor musunuz? o zaman on numara bir bencilsiniz ve kimseyi de bencillikle suçlama hakkına sahip değilsiniz. ama her insan hayatına istediği zaman son verebilme hakkına sahip. yok şu olacak yok bu olacak diye %70i çomar olan bir toplumda yaşamak zorunda değil.
