arkadaşım sanırım gidip gelenlerden diycem , fakat böyle bir mucizeye henüz tanık olmadım, cehennem yok boşluk var doğduğun gibi falan,doğduğu günüde hatırlıyo olabilmek enteresan arkadaşım sen böyle düşünerek intiharı makul göstererek ruhen cehennem duygusu yaşadığını düşünüyorum ,intihara gelince zayıf insan işidir hepsi bu kolaya kaçma çabası...
bir insanın kendisini öldürmesidir. bu hayat artık ona zor gelmiştir , yada psikolojik sorunlari vardida bu işe kalkıştı. ama dinen bu olay çok günahtır ve allah hiçbirşekilde affetmez. Allah ın verdiği canı birtek allah alır. Bunu unutmayalım ve hayatımızın değerini bilelim.intihar doğru birşey değildir.
Benim yaşam alanlarımı daraltmanıza rağmen beni siz öldüremeyeceksiniz,kendi yaşamıma kendim son vereyim düşüncesindeyim. Bayım size ölüme giderken bile çiçek uzatacağım, yakanıza takarsınız.
dini saikler olmasa şuan yapacağım eylemdir. Kendimi bunu düşünmekten alıkoyamıyorum. Bu konuda tecrübeli olanlar msj atıp bilgilendirirse çok makbule geçer.
Bu olguyu diline sakız eden insanların yarısı gerçekleştirse dünya çok huzurlu bir yer olurdu... hayatında ki sorunları çözmekten aciz korkak güçsüz ve pes etmeye meyilli insanların seçtiği sözde bir kurtulma yolu nasıl olsa öleceksin bari mutlu olmayı hayattan güzel birşeyler almayı dene değil mi yokkk mutsuz oldu işler istediği gibi gitmedi ya hemen kurtulayım kafası ezik insan işidir.
bir kez denedim ve başaramadım, bir kez de çok uzun süre düşündükten kazandıracaklarını ve kaybettirecekleri hesapladıktan sonra vazgeçtim ve anlamsız olduğunu anladım. yapmayın arkanızda bırakacaklarınızı düşünün güzel günler gelecek bir anlık karar verip yapmayın. sonra her şey anlamını yitirir emin olun. yapmayın derim intihar çözüm değildir.
Ruhun bedene ağır gelmesi çokça düşünülen ama yine de korkulan
Ölünce bile rahat edemez insan bu yüzden fayda değil kesinlikle en güzel ölüm huzur anında gelendir dertler uçup gider bir gün öyle ya sonu olan bu dünyanın derdimi baki kalacak ve işte o zaman kendinizi bir kuş gibi hafif ve huzurlu hissettiğiniz de gelmelidir ölüm.
Sikine bile takmayan insanların olduğunu biliyorum.
Beni bu Sözlükte bu eşiğe getiren bir yazar var.
Aydinoglu nitvance... birde yıllar öncesinden nebuya.
Aslında nebuya nın suçu yok. Ben ona aşıktım. Banka hesaplarına ne paralar ödedim... trilyonluk iş adamı iken bu Aydinoglu ile bu Sözlükte tanıştık... faslı geçtim...önce beni kadın sandı ve bana yavşadı. Ama erkektim. Sonra reel hayatta tanıştım. Avukat kendisi. Ama ne avukat ! Hayat karartan cinsten. Ölmeden önce kendisine bir mesaj sallardım ama değmez. Çünkü adam hukuki anlamda sorumlu değil. işini yaptı. Ama hayatımı sikti...
En çok gücüme ne gidiyor derseniz söyleyim. Aç ölmek. Bir biram kalmış... canım çiğ köfte istedi şimdi...olsa ne iyi olurdu...allah ım sen affet beni... ne olur affet.
Böyle Aydinoglu gibi adamları uzak tut herkesten..okusun pislik...haber eden olursa...okusun...olmayan vicdanı baksın bi...
Telefon Numarası vermeleri mi dersin, kız arkadaşımı benden alması mı dersin, bir davada hayatımı çalması mı ?
Adam kimlik bunalımı yaşıyor ?
Ama neyse..
Şu son entryimde bu tipini siktiğimden bahsetmek beni fazlası ile sıktı. Yeter.
Bu Sözlükte bu adamla Muhabbet içinde olan varsa bu adamdan ! Uzak dursun.
Hayat. Saat 02:25 için son bende. Vallahi yoruldum. Bana dua edin. Allah ım sende affet bu Kulunu. Alkollü bir şekilde geliyorum. Musalla taşına uzanacak bedenim. Aralık ayı bana hep garip gelirdi annem...ellerine kurban olduğum anem...bir tek sen üzüleceksin ölümüme...ama üzülme...belki allah bizi ahirette buluşturur...cennette sohbet ederiz belki annem benim...
Öz eleştirinin nirvanası. Kafaya kurşun sıkarak müthiş bir acı bir o kadar da bedenin yabancı olduğu bir acıyı hissetmek. Neticede ilk ve son bedenî bir acı. Ondan sonrası basit yok olursun. Çalışma masamızın üstünde dolaşan bir sineği öldürmek ya da mutfakta gezen bir böceği terlikle ezmek gibi sıradan bir yok oluş. Bu dünyadan yok oluş, dünyaya insanlara hatta tanrıya rest çekmek, cesaretlerin en doruğunu gerektiren bir durum bu. Akıl ve mantık ile yapılan intihardan bahsediyorum bu arada. Psikolojik çöküntü sonucu yapılan intihardan değil. Bu dünyada uyumak yada çok zengin olmak bile tepedeğeri olan durumlardır. Yok oluştan sonra zaten geride bıraktıklarıniz umrunuzda olmayacak. Dolayisiyla bir duygusal korku da olmayacak endişe de olmayacak lakin aşırı radikal karar gerektiren, tanrıya(varsa) bile meydan okuyustan bahsediyorum. Her ne kadar aptallık olarak görülse de yaşama hakkı varsa ölüm hakkı da olmalı. Tanri varsa beni yartirken neden sormadı. Şimdi de red etmek neden aykiri olsun. aykırı ise tanrısal bi adaletten nasıl bahsedebiliriz. Kusura bakılmasın da sunulan cennet de cazip gelmiyor en az burası kadar sıkıcıdır. cennetini istemiyorsam cehennemde dikte ettirilmesinden yana değilim. sadece neden yarattın.
--`
Tercih meselesidir bu. Etik kuralları ile intihar edenlerin aptal duruma sokulması zaten intiharın bazen en mantıki çözüm olduğunu gösterir. Çok sıcak Çok soğuk keyifsiz kara parçasında ye, iç, yürü, çalış, para kazan, kazandığın parayı harca. Sonu belli olan yorucu bir paradoxtan başka bişey değil lanet olası yaşam...
Not: intihara teşfik etmiyorum uyariyim fikrim bu sadece...
Öyle bir an gelir ki başka şansın olmadığını düşünürsün işte o an artık çabalamanın daha fazla uğraşmanın bir önemi olmadığını anlarsın yaşanan onca şeyin yaptığın hataların keşkelerin bir anlam ifade etmez çünkü uğruna savaşacağın bir şey yoktur artık senin için belki de tek çıkış yolu olduğunu düşünürsün yani intihar etmeyi işte o an gideceğin yeri düşünmen gerekir nasıl gittiğini idrak et inanmıyorsan uğurlar ola ama inanıyorsan bil ki şuandakinden çok daha iyi bir yere gitmiyorsun.
