bir sürü insan mücadele et demiş.. edilmediğini nerden biliyorsunuz?
ya da sadece yaşamı boyunca güçsüz olanlar mı bunu düşünüyor zannediyorsunuz.
ben şanslı doğanlardanım. evet her şey yolunda gider hep birilieri bir şey yapar benim için. ama ben ne acılar görüp normal gibi davrandım. kimleri ayağa kaldırdım bilemezsiniz.
25 yaşıma hastanede tüm vücudum enfeksiyon kaplıyken girdim. aileme artık kurtulmaz dedikleri anda 30 günde aslan gibi kalktım o yataktan.
hayatımın aşkı dediğim adam ayrılalım dedi. susup tamam diyip kapattım konuyu. en çok o ağlıyor diye ağladım ben.
kardeşimin psikolojik sorunları oldu yanında en çok ben oldum. hiç bir şeyin yok saçmalıyorsun dieyerek. kız cinler beni ziyaret ediyor dedikçe korku filmlerinde olur o diye diye yanında uyudum günlerce. her çığlığında her göz yaşında dua okuyarak ama sanki öyle bir şey yokmuş gibi yanında yattım.
iş yerim için mücadele ettim. yürümüyor.
aşık olamıyorum.. sevgisizlikte öldürecek adamı.
olmuyor arkadaş. enerjim kalmadı. geceleri aynı şeyleri tekrar tekrar hesaplamakla geçmiyor.. saatler bir bataklık oluyor. düşündükçe geçmiyor.
mücadele edecek yerlerim artık kanıyor.
kaybedecek ve kaybettirecek hiçbir şeyi olmayan insanların yöntemidir intihar etmek.
ben de düşündüm günlerce gecelerce. öfkemin, üzüntümün geçmesini bekledim. sonuçta insanlar öfkeli ya da üzgün olduklarında sağlıklı kararlar alamıyorlar. ben kalbimin kırıklığının geçmesini bekledikçe kalbim kırıldığı yerden defalarca kırıldı hem de acımasızca, daha dibe batamam artık derken sanki birileri beni daha da derine itti.
kaybedecek bir şeyim kalmadı dediğim anda annem geldi aklıma. benim kaybedecek bir şeyim yoktu ama onun vardı.
biraz daha düşünme kararı aldım. hala düşünüyorum. hala kalbim kırılıyor, hala dibe batıyorum ama hala düşünüyorum.
Bunu tek defada yapabileceğime inanıyorum. Şu an bütün şartlar buna uygun, neden durduğumu bilmiyorum. Lanet bir istek, bununla beraber şu an güzel bir kadınla da yatmayı yeğlerdim.
evet orta sonda denemiştim 19 mu ne hapla eve hırsız girmişti şans eseri adamın allah korkusu varmış demek ki (vay anasını) Beni kurtarmıştı. Keşke kurtarnasaydı.
varlığı ile insanı rahatlatan eylem.
her şey gittikçe kötüye gidiyor.
bir noktada bunu yapmak zorunda kalabilirim.
bunu bilmek ve yapabilecek olmak insanı rahatlatıyor.
allah da affeder artık.
annen baban seni 25 sene 30 sene o emeklerle büyütsün okutsun sonra sen çık benim yaşama amacım kalmadı de. hadi lan oradan küstah. senin böyle birşeye hakkın bile yok bu kadar ağır konuşuyorum çünkü afrikada venezuela da insanlar açlıkla sıtma hastalığıyla uğraşıp hayatta kalma mücadelesi verirken sen kimsinde intihar etmek istiyorsun... çok sinirlendim beyler sakinim tamam.
edit: böyle diyerek milleti gaza getirip intihara teşvik etmiyorum değil mi la? aptal olup da benim lafımdan sonra atlatıp postayı bana yüklemeyin de aq.
"40 yaşıma kadar hep intiharı düşündüm, ama 40 yaşımdan itibaren insanların intihar etmeye değmeyeceklerini düşünmeye başladım. Bana göre intihar, geride kalanlara yönelik ağır bir suçlamadır. Bu mesajı verebileceğin tıynette insan olmadığını düşününce de intihar etmiyorsun." (bkz: ismet özel)
o kadar çok istiyorum ki hayatıma son vermeyi. ilgi çekmeye çalışmıyorum ya . Ben artık mücadele etmek istemiyorum. sizin kadar güçlü değilim. Yoruldum ben artık. güçsüzüm ben. Akışına bırakamıyorum. Sizin gibi siktir edemiyorum. Her şeyi takıyorum her şeyi. her şey bana acı veriyor. gerçekten kaçacak bi yol arıyorum ama bulamıyorum. ailem bile kalbimde ağrı hissetmeme sebep oluyor fakat ben hala onları düşünüyorum bana bir şey olursa üzülürler diye ölmekten korkuyorum.
klişe olacak ama yaşamak her şeye rağmen güzeldir. umudunuzu kaybetmeyin hiç bir zaman pek inançlı biri değilim fakat intihar edince kurtulacağını sanmak yanlış geliyor bana. yaşayın tadını çıkara çıkara ne de olsa bir gün hepimiz öleceğiz aceleye getirmeyin ölümü..
anılar biriktikçe sisleniyor aşklarda
yitiriliyor serüven duygusu ki o zaman
şeytanımı koluma takıp gitmeliyim
yeni bir cehennem kurmalıyım kendime
hep kendini yineliyorken sesler kokular
gittikçe birbirine benziyorken dünle bugün
ölümsüz olmak kadar ürkünç birşey
bu dünyaya alışmak duygusu
sonsuza kadar sonsuzluğa asılı kalmak
tanrılara ödül insanoğluna cezaysa
kalbim bağışlanmayacak birşey yap
katlanma kendine ve bu dünyaya
kalbim ödünç say sana ayrılan ne varsa
geri vermiştin dinini
dilini de unut artık
aztektin yahut kürt, hüznünse kızılderili
geri ver ne kalmışsa sende, umutların dahil
hiçlik, o sezdiren keder
buydu senin payın
duyumsa sülfürün yarışını
seni vur ,seni bekleme, seni tarihsiz kıl
bir kartala parçalat seni kayalara zincirleyerek
kurbanla kurban eden bilinmiyor tarihe bakarsan
bir efsaneydi yaşamak, sende bilmiyorsun bunu
medyomdu kimya bir senfoninin diliydi belki
yeni cehennemler kurmuştuk bilinebilir şeylerden
sözünü tut artık, seni tarihsiz kıl
ve katlanma bu dünyaya ey kalbim
