birkac gün önce 61 yasindaki bir teyzeden dinledigim..
"intiyar etmek istediydim de ipi nasil bagladikladiklarini bilemedim hic.ilac yutacak olsam evden eve ilaç toplayacadım yoktu o zaman böyle kutularlan.kavgaydi,dayakti derken gecti ömür böyle.hala da anlamam o ipi nasil bagladiklarini."
ev arkadaşımın sevgilisinden ayrıldıktan sonra yapmayı düşündüğü eylemdir. ama canının acıyacağı aklına gelince vazgeçmiş. dedim, gelseydin bana temiz bir ölüm şekli bulurdum diye ama iş işten geçmişti, çoktan vazgeçmiş, üstünden de 1-2 sene geçmişti.
kendini yok etmektir.
yani bu şey gibi, sahip olunan değerlerin anlamını yitirmesi ve yaşama tutunmak için hiçbir şeyin olmaması. empati kurduğumuzda intihar edenlerin haklılık payları var, ancak şunu atlıyorlar, senin değer verdiğin, senin için anlamlı olan şeylerin aslında hiç anlamı olmadığı gerçeği.
http://m.uludagsozluk.com/e/28428480/
Biraz burada açıklamaya çalıştım durumu.
Şaka yapmıyorum. Gerçekten artık, bu hayatın sonunun geldiğini düşünüyorum.
Bu yüzden bir kaç söz edebilirim sanırım.
intihar etmek için tüm umutların tek tek tükenmesi gerekiyormuş. Gerçekten yarından hiçbir şey beklememek, artık nefes alamamak gerekmiş. Bunları anlatamazsın, yaşamadan anlayamayacağın şeyler çocuk.
Ölerek beni sevenleri hayal kırıklığına düşürmek istemiyorum. isteyerek ölmek bir hayli bencilce bir şeydir ve bazı dostlarım beni adeta büyüleyerek kendimden başkalarını da düşünmeye sevkediyorlar. Ve ben onlara adeta kızıyorum. Benim için çok hayırlı ve lüzumlu olduğunu bildiğim bir işten beni alakoydukları için kızıyorum.
Ciddi ciddi intihar etmeyi düşünen istanbul anadolu yakası veya izmitte olan yazarları seve seve ikna etmeye çalışırım.
Not: ciddi bir tekliftir. Böbrek alma, yatağa atma vs. art niyet yoktur. Size yemek ısmarlarım konuşur dertleşiriz. Vazgeçirmeye çalışırım ne kadar başarabilirsem artık.
