ya da sevmediklerini bir süre sonra kendine benzetmesi ile zorla da olsa sevme yoluna dönmesi şeklinde de gerçekleşebilecek olan durumdur. başlıktaki önerme doğrudur fakat, insan hep kendine benzeyen, onun gibi düşünen, aynı şeylerden zevk alacağına inandığı kişilerle takılmak ister, daha çok sever onları.
Aslında bunun olmasındaki en doğal durum anlaşmaktır. Kendine benzeyeni sevmez daha uzak olanları severse o zaman yalnız kalır. Bu sefer de kafayı yemesi en olağan ihtimaldir.
aşk konusunda farklılık gösterir. ''aa bu kız aynı benim kafada, çok seviyorum benim gibi işte'' denir. ama ayrılık gelip çattığında '' oda diğerlerine benziyor, sevmiyorum işte ühühü'' denir.
önemli bir konudur. bir yazarın da bununla ilgili sözü varmış. islam'a göre de “Ruhlar, nevileri değişik topluluklardır. Birbirine (sıfat ve ahlakta) benzeyenler, karşılıklı (sevgi, saygıda) ülfet peyda ederler. Birbirine benzemeyenler ise birbirinden uzak dururlar.” (Buhârî, Enbiya 2; Müslim, Birr 159) şeklinde bir hadis varmış. fiziksel benzerlikle ilgili değilmiş ama bu hadis. fiziksel olarak kendine benzeyeni de sevebiliyor insan ama sıfat ve ahlakta benzemek daha önemli.
