aklımızın erdiği, gücümüzün yettiğince, kendi çapımızda bencil olmaya devam edeceğiz. hep bir unuttuğumuz "diğerleri" var aslında hayatımızda. kör olmaya yemin etmişcesine onları halının altına itiyoruz.
bu yüzden göremiyoruz fakiri, sefili, yaşlıyı, muhtacı, çocuğu. unutuyoruz yanlız yaşamadığımızı ve unutuyoruz insanımızı.
geçen yıl bir arkadaşım hastalanmıştı - benden bir yaş küçük, sevimli bir kız - yavrum olarak benimsemiş ve yurtta hasta yatmasına gönlüm el vermediğinden bir miktar gülümsetir diye çikolatalı kek yapıp göndermiştim.
sanıyorum ondan bir hafta sonra ben de şiddetli bir şekilde hasta olmuştum ve geçmiş olsun dahi dememişti.
çok güçlü, çok iyi yürekli ve çok karakterli yetişkinler olduğumuz sanrısıyla koruyamadığımız çocuklar, bakamadığımız, hatta yaşatamadığımız çocuklar..
yeni nesil, şimdiki çocuklar diye başlayan her cümlenin yergiyle dolup taşıyor oluşu bir de. bombok bir dünyaya doğdular, bombok ettiğimiz bir dünyada yetişiyorlar, yaşayacaklar.
Yüzünüze gülünüp arkanızdan konuşulması. Biriyle yeni tanıştığımda başka birinin magazinsel olaylarından bahsediyorsa uzak dururum. Arkadaş seçimlerimin şekillenmesinde bu olaya dikkat ederim. Flört evresinde de aynı mantık. Adam bana arkadaşının dedikodusunu yapıyor atıyor tutuyor yargılıyor ama 7/24 beraberler. Madem bana anlattığın kadar dertlisin yerin dibine geçiriyorsun adamı o zaman arkadaşlık etme. Bu yalancılardan 987665 yüzlü insanlardan Allah korusun. Öyle olmayın.
https://galeri.uludagsozluk.com/r/1741526/+
A101 bim şok gibi marketlerden, bakkallardan, pazardan çocuğuna hayvanların bile yemediği şekerleme çikolata gofret dondurma meyva suyu cips vb çocuklara yönelik ürün üreten adı sanı duyulmamış duyulsa bile malum yerler harici bilinmeyen markaların zehirlerini alıp yediren, kendisi gdo'lu ithal olan adı sanı duyulmamış markaların ürünlerini ucuz diye alıp yiyen, beslenme barınma sağlık eğitim iş güvenlik hukuk olarak Avrupa ölçüsünde en alt tabakada olan insanların ülkeyi güllük Gülistanlık görüp dünya bizi kıskanıyor demesi.
Önceleri kızıyordum, sonra acımaya başladım, şimdi ise yaşanan insanlık trajedilerine bile bir şey hissetmez oldum.
şu an aklıma gelen: pek de iyi geçinmediginiz bir arkadaşin beni engellemesi. oysa ben birbirimizi anlamaya çalışırsak, sorun çözülcegini düşünüyordum. Çocuk muyuz da engelliyorsun. senle konuşmak istemiyorum hoşçakal dersin biter gider.
