Insanı verdiği değeri emeği alamamak yorar, görememek gerçekleri, sevememek artık kimseyi, mücadele etmek her gece tavandaki boya parçalarıyla, pencerede süzülen ışıği fark edip yine mi böyle oldu diyerek yaşamsal eğlemlerini doğru düzgün yerine getirememek,gülmek deliler gibi ama içten içte kusmak her gece dertleri ve
Belirsizlik yorar insanı gelecek mi acaba demek, neden böyle oldu acaba demek, gizlemeye çalışırken gerçek yüzünü hangisinin gerçek olduğunu bilememek yorar insanı.
çalışmak, özellikle uyku problemi olanlar için. misal ben, kaçta yatarsam yatayım sabah o saatte yataktan çıkıp işe gelmek çok yoruyor. akşama kadar bilgisayar başında uyumamak için direniyorum. mesai saati bitiminde de cin gibi oluyorum.
Sevdiğin bir kişiye asıl düşündüğünü anlatamamak. Olay yanlış anlaşılsın istemiyorsun, karşındakide anlatmak istediğini anlamıyor. Çok yorucu bir durum.
Beni en çok aşk hayatım yordu herhalde şu sıra yahu etliye sütlüye karışmayan bir insanım kıskanç değilim kıskandırmaya çalışırsan soğurum zaten bir sevicen yani başka bir şey istemiyorum hayatıma biri girince en yakın arkadaşlarıma bile bir sünger çekiyorum bir mesafe koyuyorum ama kısıtlamaya kalkarsan inada biner işte ya bir de beni dolandırmaya çalışmana rağmen yokluğunda resmini çizip ona sarılarak uyuya kalmışım yollarına şiirler yazmışım sonra çıkıp yine bir söz ediyorsun densiz ve çokça senden yoksun kaçıncı affedişimdi benim bu seni bak bir kaç saniyemi aldı o resmi yırtıp atmak bir kaç saniyemi aldı o satırları karalamak sabrım tükendi sevgimi de sömürdün normalde ben dilerdim hayatında benden daha iyisi daha güzeli olsun ama hiç haketmiyorsun.
