Artık olmayandır. Yoruldum artık insanlardan, konuşmalarından, davranışlarından.
Şu genç yaşımda ruhum yaşlandı hayat enerjim kalmadı yemin ediyorum.
insanların birbirine olan nefretinden, kininden, tahammülsüzlüğünden.
Ülkemdeki insanlar adına değil sadece tüm dünyanın başarı ve para üzerine kurulmasından sürekli bir şeyleri sömürüp en iyinin kendileri olması gerektiğinden. Anasını satıyım çok mu zor neşeyle hoşgörüyle yaşamak şu dünyada . Artık fazla geliyoruz biz buraya.
tivitırda dolaşırken "keşke yarınki adanaspor - k.erciyes maçına bilet param olsa da maça gitsem" diye tvit atıyorum.
o zamanlar bizimkiler evde değil, bende de kuruş para yok, meteliğe kurşun atıyorum yani.
neyse dm'den bi mesaj gelmiş akşam gördüm. girdim baktım bi adam "053xxx burdan bana ulaşabilirsin." yazmış.
de niçin? diye cevapladım çünkü ne olduğunu anlamamıştım. yanlış hatırlamıyorsam bilet paran yoktu gel bilet alırım ben sana dedi.
acayip sevinmiştim ama telefonum yoktu yani bildiğin bi telefona sahip değildim.
maç günü saat 3te güney maraton bilet gişesinin önünde olurum abi dedim ve çıktım..
3ten çok erken vakitte ordaydım, ordan rastgele bir abiye "abi telefonunu kullanabilir miyim?" diye sordum, al buyur dedi verdi telefonu. aldım aradım abiyi.. oralardayim geliyorum dedi 10 dakika sonra beni buldu sonra çocukları ve abiyle birlikte maça girdik..
ve yanlış hatırlamıyorsam da 2-1 yenmiştik.. çıkışta abiyi göremedim, sanırım erken çıkmıştı ben de tivitırdan teşekkür etmiştim.
"bir şey degil ruhumuz turuncu" cevabını vermişti..
Uzun uzun düşünülmesine gerek olmayan kavram.
Manası basit ve cesur davranışlarda gizlidir.
Boğulan bi adamı kurtarma, hasta birine yardımcı olma, muhtaç insanlara maddi yardım vb.
Bunları yaparken maddi durum, ırk, din farkı gözetmemektir.
Geçen otobuse binmek icin durağa gittim. 15-16 yaslarinda serseri tipli bir cocuk duragin bi ucunda oturmus simit puacasini yiyor. Rahatsiz olmasin diye durağin diger kosesine oturdum. Elimde telefon otobusun gelmesini beklerken seslendi cocuk elindeki simiti uzatarak abi bi parca alsana diye.. bu seslenis beni okdar mutlu ettiki insanlik diye birseyin var oldugunu hatirlatti.
Hakkında bu kadar az entry girilince öldü sandığım. Unutuldu sandığım. Bir gün insanlık denince akla sadece insan olma durumu gelecek diye korkuyorum sözlük.
insanların bu zulmü, karşısındaki -ki karşısında olmayan insan hakkındaki düşünceleri öyle korkunç ki- insan hakkında pervasız düşünceleri, bünyesine sinmiş vahşet...
Katliamların normalleştiği bir dünyada insanlık anormal bir durumdadır,biliyorum.
Ve bildiğim için korkuyorum.
Ne demiş Nâzım Hikmet:
"Kapansın el kapıları bir daha açılmasın
yok edin insanın insana kulluğunu
Bu davet bizim!.."
Ne demiş islam dinine inananların ilahı allah:
"Allah sizin ne dış görünüşünüze ne de mallarınıza bakar. Ama o sizin kalplerinize ve işlerinize bakar."
Müslim, Birr, 33
Önce insan olalım ey insanlar. Sonra ne olursak olalım.
Son günlerde sıkça sorguluyorum. Haberlere bakmamaya özen gösteriyorum. Hakikaten insanların birbirlerinden alıp veremedikleri ne.? Bazen keşke geçmiş bir çağda dünyaya gelseydim diyorum kendi kendime ...
Hakikaten insanlık nerede ?
