zamanın, ortamın, kültürün insanları değiştirdiğine inanıyorum. nası kötü davranışların iyiye dönmesi daha zorsa, güzel davranışların kötüye dönmesi de bi o kadar kolay.
değişir, değişerek gelişir.
insanlar(genellikle) 7, 17, 27, 37.... yaşlarında hayat çizgilerinde büyük değişimler / kırılımlar yaşarlar ve bu değişimler onları geliştirir.
7 yi çok hatırlamıyorum ama sonuçta çocukluktan çıkıyorsun bi nebze, okul vs.
17 de üniversite sınavını kazanamadım ve hırs yapıp bir sonraki sene kazanıp komple istanbula geldim, herşeyi geride bırakarak.
27 de iki senelik ilişkim bitti, öyle güzel ağzımın üzerine düştüm ki, önce herşeye (tanrılara bile) kızarken, devam eden aylarda hiç bir şeye kızmamayı öğrendim. Sonra ilişkim başladı ve halen devam ediyor.
37 de önce 5 aylıkken bir düşük yaşadık iki ay içinde tekrar hamile kalan eşimle bu sıpayı yaşatmak için ak'la karayı seçtik ama değdi.
47 ye daha var. Görücez bakalım.
Değişmeyen insandan korkmak lazım, her öğrendiğimiz bilgi, deneyimlediğimiz tecrübeler küçük küçük değiştiriyor bizi. Bu böyle az az olunca fark edilmiyor da, birikip birikip kendini çok uzak gördüğün şeylerin içinde bulunca anlıyor insan değiştiğini.
hayatımızın hic bir döneminde ayni insan değiliz. yani 5 sene önceki düşüncelerimle şimdiki düsümcelerimi karşılaştirdığımda görüyorum bunu. genelde ne acemiymişim derim geçmişe baktıkça, çoğu davranışımdanda pişmanım. bazı huylar hep kalıyor orası öyle ama değişiyoruzda sürekli.
Bi arkadaşım vardı. Bonzai içen tiner çeken bi tipti. Sonra namaza başladı cemaate girdi. Geçenlerde instagram dan ekledi. Sanırım Kuşadası taraflarında bir mekanda barmenlik yapıyor.
