Annenin veya Babanın Vefat Ettiği An.Bu an öyle bir andır ki insan Kendini Öyle aciz ve Yalnız hisseder ki Yaşamayan Bilemez Saatler öncesine kadar yüzünüze tebessüm eden O güzel insan artık yoktur.Sizi Acımasız ve Namussuz Hayatla baş başa bırakmıştır.Acı olansa neredeyse Herkesin Bu duyguyu Anne babasının ölümüyle yaşayacak Ve kendi ölümüyle evladına yaşatacak olması.
daha büyümedim o yüzden bu soruya cevap veremeyeceğim diyebileceğim sorudur. ama galiba en acısı, en uygun cevap babanın kaybedilmesidir sanırım. o günler uzak olsun daha yaşayacağımız çok güzel günler var baba sakın.
Bu sefer buldum kesinlikle yanında kimlik kartı taşıma. Küçükken kardeşlerimle benim kimlik kartlarımız sağlık karnelerimizle birlikte kuyumcuların verdiği annelerimizin de örgü çantası olarak kullandığı çantalardan birinde dururdu, benimse aklıma yalnızca "anne ya ne zaman fotoğrafımı yapıştırıcaz bunun üstüne" diye merak ettiğimde gelirdi. Zamanla babam "kimlik kartın yanında mı, artık büyüdün yanında taşıman lazım, nerede şu kimlik kartın kaç yaşına geldin" diye diye alıştırdı beni. şimdiyse telefon, anahtar, cüzdan, böbrek ve kimlik kartı kontrolü yapmadan dışarı çıkamıyorum. Üstünde de hala sekizinci sınıf fotoğrafım var, ay keşke hiç fotoğrafım olmasa bu ne şimdi diyorum.
Muhtemelen anne ve babanın öldüğü andır. Çünkü ne kadar büyüdüm desemde babam hala bana "bebişim" diyor. Annem hala çocuk gibi dışarı çıkarken güzel giyin üşütme kızım,eve geç kalma kızım,soğuk su içme kızım gibi cümleler kuruyor. Sanırım bunlar ve bunun gibi cümleler hayatımdan eksildiğinde gerçekten büyümüş olacağım.
Allah onlara sağlıklı uzun ömürler versin ben hep çocuk kalmaya razıyım. Zaten büyümek güzel bir şey değil ki!!!
benim için ailecek gidilen süpermarkette bir anda ortadan kaybolan annemi babamı göremediğimde hiç paniklemediğimi, aksine soğukkanlılıkla kendi alışverişime devam edebildiğimi fark ettiğim an olmuştur. çok büyüdük galiba yav.
