"ne reçelmiş bu bi de ben izleyeyim" deyip izlediğim, ancak "aşk" duygusunu bana yeteri kadar hissettirmeyen bir film. bir şeyler eksik filmde, ama ne?
çerez niyetine izlenir ancak.
öncelikle şunu belirtmeliyim ki ben bir sinema eleştirmeni değilim. bu yüzden yapacağım yorumlar gerçek sinema eleştirilerine göre sığ kalacaktır. affola.
arkadaş gazıyla ve sağda solda sürekli konuşulmasıyla merak uyandırdı. çevremdeki herkesin "şöyle ağladım, böyle ağladım" demesi dayanılmaz hal aldı. izlemeye karar verdim. ağlamayı seven, duygusal, ota boka üzülen biri olarak büyük bir beklentiyle ve merakla filmi izlemeye koyuldum. belli başlı eleştirilerimi sıralayayım:
öncelikle yavandı. bunu kesinlikle "öyle film mi olur lan hiç bi aksiyon yok" tarzında sığ bi yaklaşımla söylemiyorum. içi boştu filmin.
en başta adamın arkadaş çevresi gösteriliyor. bir bar ortamı. fotoğraf çeken arkadaşı, vokalistlik yapan arkadaşı ve barda çalışanlar bu adamın çevresi. daha sonra bu adam kızla tanışıyor ve bu bar ortamı bir anda kayboluyor. uzun bir süre boyunca sadece adam ve sevgilisi gösteriliyor filmde. bu da filmi tek düze hale getirmiş.
bu da en büyük eleştirim olacak: şimdi bu senarist adam bir aşk senaryosu çekmek istiyor. bir yapımcıya gidiyor ve yapımcı doğu diyalektiyle "kimsenin aşkı kimsenin sikinde değil. televizyona skeçler yazıyorsun. o skeçlerde götlü göbekli bir tip seç, filmini çekelim." diyor. burada hedef gösterilen tip şahan gökbakar'ı çağrıştırdı bana. ortada sırf para için çalışan "doğulu" bir yapımcı var. ve gişe kaygısıyla çekilmiş saçma, sulu bir komedi. burada güzel bir eleştiri yapmaya çalışmışlar gişe kaygısıyla çekilen ucuz komedi filmlerine. ama komik olan taraf şu ki bu da gişe kaygısıyla çekilmiş saçma bir aşk filmi. yani ortada eleştirilmeye çalışılan bir sinema anlayışı var ama bu film de onlardan farklı bir şey ortaya koymuyor en nihayetinde. komik.
hakkını yemeyelim sonu etkileyiciydi. ancak şöyle ağladım, böyle ağladım diye abartılacak ya da ergen kız profil fotoğraflarını süsleyecek bir film değil.
gerçekten etkileyici aşklar için selvi boylum al yazmalım, çiçek abbas gibi filmler izlenilebilir.
"lan duygusuz herifmişsin buna ağlamadıysan neye ağladın sen" diyecekler için not: beni en çok ağlatan sahne bir aşk filmi olmamasına karşın cesur yürekteki william wallece karakterinin sevgilisinin ingiliz askerleri tarafından öldürüldüğü sahnedir. akabinde "ben buraya savaşmak için gelmedim" diyen william wallace savaşır aşkı için. her izleyişimde ağlarım.
velhasılkelam basit, gişe kaygısıyla çekilmiş bir aşk filmi. hollywood'un boktan romantik komedilerinden hiçbir farkı yok. yine de izlenilebilir.
kışın vizyona girmiş anca 2 hafta vizyonda kalabilmiş, vizyondan kaldırılınca patlamış haziranda tekrar vizyona girmiş olan, replikleri suyu çıkartılana kadar feyste tıwitırda orda burda kullanılan filmdir.
muadili aşk tesadüfleri sever'e oranla vasat bir film. özellikle sezai paracıkoğlu'nun hem oyunculuğu hem de müzisyenliği başrol için yetersiz. melike güner iyi bir performans göstermemesine rağmen partnerinin zayıflığından fazlaca büyümüş filmde. açıkcası samimiyetini bana geçirememiş bir film.
sıradan bir aşk hikayesi izlemezseniz bir şey kaybetmezsiniz. bu arada kız aidsmiş.* tesadüfen tanışırlar, çocuğun evine giderler, romantik olsun diye sevişemezler. iddia ediyorum türkiye'deki senaristler sevişmenin romantik bir şey olmadığını düşünüyorlar. bu yüzden türkiye çıkışlı romantik filmlerde asla sevişilmez. senaryo müsaade etmez. en azından ilk gece olmaz. yine iddia ediyorum kız sırf bu yüzden aidsli bence. ayrıca yargı içeren replikleriyle yine genel izleyiciye tepeden bakmayı başarmışlar. yargı içermesin demiyorum ama tepeden bakmasa iyiymiş.
bir başka not: esas oğlanın kapıcıya tripleri nefretlikmiş. o nasıl kibir lan öyle, hoşaf! iki satır yazdın diye insanları mı beğenmiyorsun! ne var iki dakika dinlesen, adam beğeniyor yazdıklarını işte, hiç mi hatır hiç mi gönül yok lan sende! sınıf ayrımına inceden vurgu var. radikal gazetesi reklamı var. sarıyer'deki kazıklı yolun arkasındaki çay bahçeleri var.
elemanın yazmaya başladığı sahneye gelelim, yıllardır kendimce de olsa yazıyorum ve ömrümde bir defa bile böyle ortam kurup yazmak aklıma gelmedi. ha bu benim zevksizliğimden mi? bence değil. çünkü yazmak öyle janjanlı bir şey değil. oturursun, yazarsın. ilham geldi, gıdıkladı, dürttü, duygu birikti, bir boşalma oldu ve sair durumlar sadece filmlerde olur. insan aklıyla yazar ortamla değil. sen bütün gün kıçını devir, sonra gaza gel hiçbir şeyi planlamamış tripleriyle otur kaloriferin dibine yazmaya başla.
aşk tesadüfleri sever isimli film tadında bir film. yabancı isimli bazı aşk filmlerinin yanına bile yaklaşamaz. meselâ transformers isimli film. aşk göremedim ben.
Yüzüklerin efendisi isimli film gibi üçleme değildir. Ayrıca yüzüklerin efendisi isimli romanlar gibi fantastik edebiyata ait değildir.
incir reçeli kavanozu boştur. Çünkü incir reçelini incir reçeli isimli filmi izleyen biri bitirmiştir.
yazarın sırf kendi fikrini herkesin gözüne sokmak için açtığı başlıktır. ayrı başlıkta açayım ki herkes görsündür. gidipte incir reçeli başlığı altına yazsa bu kadar dikkat çekmezdi değil mi.
filmin oyucuları; hürriyet'e yaptıkları röportajda kendileri dahil herkes tarafından en az sevilen reçel olduğu için filmin adının incir reçeli olduğu beyanatını vermişlerdir.
(bkz: en sevdiğim reçel; incir reçeli) *
türkiyede korsan filmcilik ya da diğer bi adıyla beleş sinemacılığın kanıtı filmdir. vizyondayken kimse bilmez paylaşmaz yazmadı. ne zaman internet ortamına düştü o an popüler oldu. hakkında yazmayan kalmadı.
-konu olarak çok saçma olan bir kaç yer var .
-erkek oyuncu tam oturmamış sanki
-kadın oyuncunun yapmacıklığı bazen seyir zevkini düşürüyor ve genel anlamda çok etki bırakmıyor insanda
-ıssız adam tarzı bir film ama kesinlikle onun kadar iyi değil
-müzikleri bazen sahneye tam uygun olmamamış çok daha duygusal moda geçirebilecek müzikler seçilebilirdi
-ilk başladığında çok sürükleyici gidiyordu gerçekten ama sonlara doğru sürükleyiciliği azaldı.
+yukardaki filmin olumsuz yanları daha iyi olsaymış film zirve yaparmış hafızalarda, yinede ortalamanın üzerinde ve güzel bir film.
başrol deki kıvırcık adamın 3 günde nasıl bukadar aşık olabildiğine anlam veremediğim güzel bir film. ne yani liseli ergenler gibi aşk acısı çekilir mi? elin kevaşesi için ehehe.
güzele yakın bi filmdi ve kendini de izlettirdi ama hakkında yüzlerce entry yazılacak bir film olmasının tek nedeni türk yapımı olmasıdır ve kesinlikle ama kesinlikle en ile başlayacak bi film değildir. her şeyden ziyade:
--spoiler--
+sana dokunmak tüm insanları affetmek gibi
-sana dokunmak ölüme inat gibi
+sana dokunmak eşşeğen ziki gibi
vıdı vıdı vıdı...
--spoiler--
abi bak yemin ediyorum zerre inandırıcılık yoktu nası yerlere göklere sığdırılamadı bu sahne anlamış değilim, böyle yapmacık sahneler artık çekilmesin zaten mümkünse. aynı yapmacıklık ıssız adam'da kız, oğlana adam gibi sevişmeyi öğretirken yaşandı. ya düşünsene kadına tutup 'sana dokunmak bıdı bıdı' diyosun, abi altıma sıçarım lan gülmekten, yanlışlıkla ağzımdan çıkan tükürükler kızın suratına yapışır o derece. aynısı kız için de geçerli ayrıca.
neyse özetle demem o ki; güzele yakın bi filmdi ama fazla abartıldı maalesef. konu klişeydi her zaman ki gibi **, çiftlerden biri umutsuz ama uçarı, diğeri kendi halinde iş güç sahibi... sonra birbirlerini bulurlar tesadüf eseri ve olaylar gelişir, yıldırım aşkları vs vs. filmin sonunda da biri ölür allahın emri. ve gel gelelim insanlarda olduğu gibi filmlerde de aynı şey geçerli:
-bir şeye olduğundan daha fazla değer verirsen... buraya bişe bulamadım.
