halihazırda öğrencilerimdir. bir hafta birine öbür hafta birine yıkatıyorum ama yıkamamak için her türlü ayağı yapıyor bebeler. benim örtüyü kim yıkamak ister deyince kıyamet kopuyor "örtmenim ben örtmenim beeen" diye. alem bu bebeler.
6. sınıfa geçtik mi ne masa örtüsü, ne beslenme, ne kitap kaplıkları, ne de oturmuş öğretmen düzeni kaldı. artık hepimiz her şeyi bir kenara atmış, popülerlik savaşına çoktan girmiştik.
hatta bir keresinde arkadaşımın durumu olmadığı için hoca yapmadığım şeyi yapmış gibi varsayarak onun örtüsünü bana yıkatmıştı. niye böyle yaptığını şimdi anlıyorum. ne güzel günlerdi.
hay şu nesilden gına geldi abicim. Niye ben veya etrafımda hiç böyle bir nesile rastlamadım? Ne ailemden bir fert ne ben ne de eş dost akraba uzak akraba tanış böyle bir konudan hiç bahsetmedi. Hayır padişahın sol taşşağından da düşmedik normal orta halli bir Anadolu burjuvazi ailesinin ferdiyim. Allah allah.
Merak etmeyin şimdikiler de yikatiyor.yani ajite etmeye gerek yok... Ayrıca muhtemelen bi on sene kadar sonra onlarda sözlüklerde böyle bi başlık açacaklardır
Para toplayıp almıştı hoca, sonra yeni bir öğrenci geldi. Birisi örtüleri yıkattıktan sonra dağıtırken benim örtüyü ona vermiş. Bende bişey diyememiştim. Bir yıl örtüsüz oturdum.
Camasir makinesi olanlara yikattirirdi öğretmenim. Listeye bakar sira kime geldiyse sorardı makineniz var mi diye.
Sira bana geldiğinde var öğretmenim dedim buruk sesle, yok diyemedim utandim niyeyse.
Canim annem bir bir elleriyle yıkamıştı 65 örtüyü. Beyaz, kenarları mavi şeritliydi, leke kalmasin diye kac kazan kaynatmıştı. Kurban olurum ona ben.
