vallaha ilk başta çok acıdı.
-burası
yok yok ençok acıyan yer şurası aha bak
-vay allahsız elleri kırılsın
vallaha ben böyle tahmin etmemiştim. böyle acıyacağını bilseydim hiç izin verirmiydim kırardım ben bir taraflarını. çok acıyo aylin abla gız...
kırmızılı yeşilli ekose kravat takıp bordo ceket giydiğim lise yılları. o senenin şu anda hatırlayamadığım haftasına denk düşen cumasında istiklal marşında ip gibi sıramıza dizilip korkma sönmezle tüylerimiz tiken tikenken milletimindir ancak dememizle tikenleri indirip kapıya dalmamız bir oldu. it kopuk mu yok. olmaz mı? bizim okulunda kapısında bir grup kopukgillerden parazitler mevcuttu pek tabiki.. evet öyleydi fakat çıkışlarda ilk çıkanı dövmek gibi fantazileri pek yoktu açıkcası. iri kıyım yarı hemşo rizeli arkaşımla beraber koşarken şşşşt bilader duymak istiklal marşımızın etkisini tekrar yaratmıştı üzerimde. ee gençlik işte ozamanlar iki kaşımızın arasındaki sivilceleri patlatıyoruz. kan kaynıyo tabi. ne var bilader ve peşine nasıl takıntı yapılmışsa sen bizim mahallede 2 sene önce misket oynamıyormuydun lanı çocuk duydu duymasına fakat güney doğumdan kuzey batımdan önünden arkamdan gelen tekme sahipleri nasıl duydu hala anlamış değilim. yerde hayalarıma aldığım tekmenin tadı hiç bir halı saha maçında aldığım top darbesinde alamadım arkadaş. ee kahramanlarımızdan birini az önce size tanıtmıştım. iri kıyım koray ki kendisi elinden kimya formulünü tahtaya yazarken koray pençelerine bakma şeklinde uyarı almış hacimdir evrende. koray dünyayı kurtaran adadaki cüneyt arkın formatında bütün sokak döğüşü taktiklerini uygularken en son kafasının yanından artık taş diyemeyeceğim zira kafası kadar olan kaya parçası teğet geçiyordu. neyse efendim çok güzeldi tekmeler.. okulun basketbol takımındaydım spor yapardım idmanlıydım fakat hiçbir egzersiz hareketinde bu kadar relaxlamamıştım.yırtamadığım bordo ceketim de yırtılmıştı.mutluydum..
-evet ilk kez dayak yediniz nasıl bir duyguydu acaba?
-mıznınnddaınız...
-efendim? anlaşılmadı?
-la bi sigdirin gidin .pnenin evlatları. görmüyonmu halimi ne duygusu? duygu kim?
-dayağın ilk dakikalarından itibaren rakip üzerimde baskı kurmaya başladı. bu baskıyı seri halde yüzümde gördüğüm yumruklarla hissettim. zaman zaman kavgayı dengeledim. ama rakibin sol koluyla gerçekleştirdiği ataklara karşı sağ kolum etkisiz kalınca ağır darbeler gördüm yüzümde.sonuçta ilk dayağımızı yemiş olduk. umarım bu uzun hayat maratonunda bu yediğimiz son dayak olur.
aslinda kavgaya iyi baslamistim. ilk saniyelerde bir iki organize yumruk salladim ama son vuruslardaki beceriksizligim hortladi o anlarda. derken hic beklemedigim bir anda kontradan yumruk yiyince , moralim bozuldu. hemen ardindan yedigim ikinci yumruk tum gardimi dusurdu. sonrasi tam bir iskenceydi. elin oglu acimiyor. diyecek birsey yok. onumuzdeki kavgalara bakacagiz.
