geçmiş geçmişte kalmıştır. insan yürürken geriye bakarsa ne olur, yolda ki önünde en küçük taşa bile takılsa takılabilir. ama arkasına bakıp yürümek yerine önüne baksaydı yürüseydi takılmazdı.
hadi ben burada yeniyim de... bu gece sözlüğün 17/25 aralığı heralde... hala ifşa, tape dökülüyor ortaya.
bi de büyük turp diye bişi vardı di mi o zaman.
Sabahtan beri plan yaptım ve saat 23:30 gibi başladım. Plan tıkır tıkır işledi ve hoşlanılan kızla spontane gibi görünen ama her şeyi hesaplanmış bir randevu ayarladım. Aslında buraya yazacak kelimeyi bulamadım, randevu desen değil buluşma desen değil. Neyse. Tabi uygun şartları oluşturabilmek için bir arkadaşımdan da yardım aldım, kıza rastlantı imajı vermek için bizde arkadaşımla burdan geçerken 10 dk durup ufak bi işimizi hallettik sonra seni gördüm ayakları falan. Tabi durum arkadaşımı satmama el vermedi o da geldi bizle. Çocuğu severim ama keşke benim eve gitmem lazım falan bi bahane bulup ayrılsaydı. Gittik sahile oturduk. Neyse ya gerisini yazmak istemediğimi fark ettim. Anasını siktiğim hayatında ya allah vergisi zengin olacaksın ya da allah vergisi behlül. Ananı sikiyim hayat gibi.
Bir soru.
Değil. Bir emir.
içinden geçenleri yaz!
Tamam abi.
Bugün sevdiğim bir dostumla oturduk akşam bir yerde sohbet ediyoruz. Bana bittimi la Mustafa dedi. Bende evet Mustafacım bitti dedim. (bkz: adaş)
Ama kısa sürdü be olum dedi. Yok dedim abicim aslında gayet uzundu, biz ağzımızı ayırıp hayatı kaçırdık dedim.
Mecbur kaldık, yada daha vaktimiz var zannettik yada amaan Sonra yaparız dedik erteledik hep dedim.
Bitti arkadaşım biz hayatı kaçırdık dedim ama tamamını değil. Elbette yine güzel günler göreceğiz, eminim çok güzelde eğleneceğiz sadece eskisi gibi genç olamayacağız, Sadece en zevkli kısımlarını kaçırdık dedim. Şimdikilerde zevkli olacak elbet ama tabi ki o zamanların tadını alamayacağız dedim.
Ben çok kavga ettim dedi. Üniversitede çok savaştım herkesle, savaşmam gereken heryerde, herşeyle ve gençliğim yorulmama asla müsaade etmiyordu, kavgam ise genç olmama dedi. Üzüldü şöyle Bi sigara daha yaktı arkadaşım.
Dedim ben çok iyi Bir boktum sanki. Hayatım çalışmakla geçti. Borç ödemekle geçti, ailemi bir arada tutmakla geçti, yapmamam gereken bir evlilik yaptım tam 20 yılım çöp oldu. Bende kavga ettim canım benim dedim. Sen seni tanımayan ve aslada tanımayacak insanlarla o insanlar için kavga ettin.
Ben ise beni sevdiğini söyleyen, kıymetlileri olduğumu söyleyen insanlarla kavga ettim. Onlar dağılmasın, biz dağılmayalım, ailemiz -ailem bozulmasın diye kavga ettim.
Ben ne kazandım peki? Bitmiş evlilik ve sıfır birikim. Onun bunun götünü kurtarmak için it gibi çalıştım, hala da çalışıyorum ama bu sefer kendim için dedim. Fakat bende yoruldum abi dedim.
Ben çok yoruldum!!!
Dedim ve bende yaktım bir sigara.
O 41, ben 40 yaşımdayım.
Pişman olunmuş bir hayat, boşa harcanmış yaklaşık 15 20 yıl.
Bugün oturmuş genç bir arkadaşımızın -abi göle kampa gidelim mi sorusu üzerine açıldı bu sohbet. Baktık şöyle çocuklara eğlenmek istiyorlar, coşmak istiyorlar kanları kaynıyor hemde nasıl bir görseniz. Mükemmel bir organizasyon yapmışlar ve sabırsızlanıyorlar.
Bi onlara baktık, bir kendimize baktık. Enerjilerimizi ölçtük ve bu sohbet oldu sözlük.
Nerenize dinlediğiniz vallahi umrumda değil.
AMA, kavgalarınızdan kurtulun sözlük. Hayatı kaçırmayın. Hayatı yaşamayı sakın unutmayın!!!
Zira bir saatten sonra, bazı şeyler gerçekten iğreti duruyor üzerinizde.
Hadin iyi geceler.
Tabi mümkünse.
insanlara sadece insan oldukları için verdiğim değer beni rahatsız ediyor ama bu huyumdan vazgeçemiyorum. Bu konuda en acımasız arkadaşımdan yardım almaya çalıştım o da bize senin gibi insanlar lazım dedi.. aloo ben kendime zararım.
Bir mayıs ikindisi mesela, çay demleyeceksin. Keyifle masaya oturacaksın, çayından bir yudum alacaksın ve uzun uzun susacaksın. Çayın tadı buruk, yalnızlığın tadı acı, gençliğinin en güzel günleri zulüm gibi gelecek.
Öldürmeyen acı güçlendirmeyecek seni. Herkes gibi sevmeye çalışacaksın ama sevemeyeceksin. En dolu yanlarını tükettiler senin. Kırık dökük, yarım yamalamak, parça parça bir adamsın şimdi sen.
Kendimi artık şeyde hissediyorum sanki bir psikolojik bir deney yapılıyormuş da ben en çok ne kadar dayanabilirmişim onu test ediyorlar.
Beni bi salsanıza. Cidden.
gecenin 4 ünde eski sevgilimin yakınındaki şüpheli erkekleri stalklıyorum. neden hiç bir fikrim yok. geri dönmeyecek bir şey olmayacak ama insan kendine engel olamıyor.
Güçsüzlerin elinden kimse tutmaya gelmez, sadece uzaktan izlenir ve belki iyi ihtimalle halinize acınır.
Sen bu yolu yürümedikten sonra, kimse senin için bu yolu yürümez. Kimse seni sırtında taşıyıp karşıya geçirmez.
Filmler, diziler o kadar çok beyin yıkıyor ki. Gerçeklikten uzak, anlamsız bir şekilde toz pembe bir dünya içinde yaşama isteği oluşuyor insanın içinde. Öyle olmadığını bile bile, ulan belki az daha beklesem olur sanıyorsunuz. Öyle sanıyorum yani bazen.
Cevabı gecikmiyor elbet, tokadı yiyoruz ensemize. Kendimi bu kargaşanın ortasında görüyorum bazen, bu iki uç sınır arasında sıkışıp kalmışım gibi.
Yapım öyle napayım, çekemiyorum millete köpek. Kolay kolay siktir diyemiyorum. Ya da ne bileyim kendimi ön plana koyamıyorum. Ama böyle yürümediğinin de farkındayım. Yani öyle bir dünya yok abicim lafı tam bana göre. Ama öbür dünyada da yaşamak başka bir ızdırap.
Işte bu iki uçta, sıkışıp kalıyorum. Iyi davranmak istiyorum, nasıl denir işte değildir diyorum, yapmaz diyorum. Öyle oluyor, öyle yapıyor. işin komik tarafı herkesin aynı şeyden yakınıyor olması ama kimsenin de farklı davranmaması sanırım. Herkes diyor bunları değil mi, işte güvendik böyle oldu da, bizi en çok şey ettiğimiz arkadan vurdu da. içi boş edebiyat sanırım. Belki ben de öyleyimdir. Neyse öle işte hehe.
Nereden başlamalı diye düşünme ağrısı tutar; neyi yazıp neyi bırakmalı, bırakılanın kalbi kalır, yazılan iki kere tutuşur. Yazmak çift dikiştir. Bırakalım dağınık kalsın.
