Kardeşleri onu kıskançlıkla kuyuya atıp yok etmeye çalıştılar. ihanetin en ağırını yaşadı, kendi kanından olanlar tarafından satıldı. Ama yıllar sonra kader döndüğünde, Yusuf iktidarın zirvesindeyken onların boynu bükük önüne geldi. işte orada bile kılıçla değil, merhametle hükmetti.
Bu kıssadan da anlaşılacağı üzere, “insana yakışan en güzel takı, merhamet dolu bir kalptir.”
Mısır’da mısırlılar’ı kendi ülkelerinde ikinci sınıf vatandaş haline getirdi. Sonuçta ne oldu? Mısır’da tek tanrılı din mi yayıldı? Adamlar tam tersine daha büyük bir tepki duydu. 100 sene sonra hz musa zamanında tek tanrılı dine inananlar köle haline gelmişti, mısır’da barınamadılar bile. Allah 40 türlü mucizeyle yardım etti de, kendilerini ortadoğu’ya zor bela atabildiler.
Allah daha iyisini bilir ama dışarıdan baktığımda hiç başarılı bulmadığım bir peygamber. Öyle ki, siyer i enbiya kitaplarına bakarsak hazret i musa kendisinin cenazesini bile bırakmak istememiş ve yola çıkan insanlardan yaşlı bir kadınla pazarlık yaparak kendisinin mezar yerini öğrenmiş ve mısır’dan kaçarlarken mezarını da götürmüş. Halbuki aralarında 100 yıl var. 100 sene önce vezirlik yapmış büyük bir peygamberin mezarı bilinmez mi?
Öte yandan mısırlı rahipler, kendisinden hemen sonra mısır dinini geri getirdi diye s.kko bir firavun olan tutankamon’a muhteşem bir cenaze merasimi düzenlemiştir. Öyle ki, tutankamon’un mezarından çıkan hediyelerin bir çoğu alelacele diğer firavunların mezarlarından alınarak buraya nakledilen eşyalardır. Altın olsun da, çamurdan olsun diye bulduklarını getirmişlerdir.
Aile ilişkilerine gelelim..
Hep rezil ediyoruz ama kendisine gıcık giden insanlar da peygamber çocuğu. Kimse kimseye karışmıyor ama hepsi buna düşman. 10 kardeşim olsa, biri sabah kalkıp “rüyamda hepiniz bana secde ediyordunuz” dese, babam kafayı takmış bir biçimde bir tek onu sevip, aile emanetlerini verecek olsa, kusura bakmayın, o çocuğu ben de sevmem..
ileride de, adlarını hırsıza falan çıkarıyor. “Ben yusuf’um” demenin başka yolu mu yok? israiloğulları bile kendisinden değil, rezil ettiği abilerinin birinden çoğalıyor.
Yani uygulamalarının kime faydası oldu? Kimi mutlu edebildi? Bilemeyeceğim.
Hz. Adem’in oğlu kâbil, ilk bozgunculuğu çıkaran insan. Hz. Nûh 850 yıl yaşadı, fakat ona iman edenlerin sayısı 80 kişi civarında. Hz. isa’yı çarmıha germeye çalıştılar. Hz. Zekeriyya ve Hz. Yahya kendi kavimleri tarafından şehit edildi. Hz. Yakup’un oğullarıyla ilgili örnekleri zaten sen söylemiştin. Hz. Musa’nın kavmi, Firavun’un zulmünden kurtulur kurtulmaz, altından buzağı yapıp ona tapmaya başladı. Kuran'da kendisi için cehennemlik olduğu bildirilen Ebu Leheb ise Peygamberimizin öz amcasıydı.
Şimdilik aklıma gelenler bunlar. Bütün bu örnekler bize gösteriyor ki mesele bir başarı meselesi değil. Allah insana cüz’î irade vermiş. insan inkârda ısrarcı olursa, Allah da ona hidayeti nasip etmez. Peygamberlerin görevi tebliğ etmektir. Gerisi Allah'ın işi.
