amalarla başlayan cümleler kurulur. ardına bakmadan uzaklaşılmaz o zaman işte. 'sevilmeliyim, beni sevmeli..' gibi düşünceler oluşur.. edilgen bi durumdur elden gelmez hiçbirşey.
ah be sözlük. sevildim mi sevilmedim mi bilmiyorum zira merak da etmiyorum. belkide duyacağım cevaptan korkuyorum. 6 aydan beri görmüyordum dün gördüm ve ona kırgın olmadığımı belli ettim anladı arkadaşlar içinde ara ara konuşmalarımız oldu. çok özlemişim be sözlük dün anladım, sahi sevmedi mi beni anlamak istiyorum. nasıl anlıycam hiç bilmiyorum. yaşananlar, sözler, fısıldaşmalar, tüm o romantik anlar... sahi sevmedi mi beni.
bir insanı en zor neye inandırırsınız? inandıklarının sahte olduğuna, yaşadıklarının yalan olduğuna, değer verildiğini sanarken aslında değerinin olmadığına... ama aslında hepsi de gerçektir ve insanı inandığından vazgeçirmek zordur. işte bu yüzden insan hiç sevilmemiş olduğunu farkettiğinde kendini kaybeder.. bunu kabul edene kadar çekeceği acının da haddi hesabı yoktur.
insanı ağır bir depresyona sürükleyecek kadar kuvvetli bir duygu bu.
seversin ama öyle böyle değil kendinden çok belki annenden bile, istese canını feda edersin uğruna geberircesine seversin yani.
gün gelir anlarsın, aslında boşuna sevmişsin. yaptığı bir hareket yada söylediği cana acıtıcı bir söz vurur yüzüne gerçekleri. söz bu ağızdan bir kere çıkar telafisi yok, telafisi yalan. sonra anlarsın aslında hiç sevilmemişsin, senin sevmelerinde boşunaymış aslında. sonra sevemiyor insan başkalarını uğruna ölecek kadar, bir tek annesi olmalı uğruna ölmek için bir de olursa yavrusu ondan başkası yalan.
sizi sevecek başka insanların olma ihtimalini değiştirmeyen sonuçtur. sevilmediğini fark eden insan sevgiye önem veren insandır, çünkü sevilip sevilmediğini sorgular, sevdiklerini sorgular. üç beş kişinin sahte sevgisindense tek kişinin sevgisini tercih eder bu insan. bu yüzden sevgiye önem veren kişi sevilirse, tam sevilir.
15 günlük rapor alacak kadar şiddet uygulanmış biri olarak bu kadar acıtmadığını biliyorum. bedensel acılar daha az acıtıyormuş. keşke yüreğimi çıkarsaydı yerinden bu acıyı uzun süreye dağıtmasaydı.
Narkozun etkisinin geçip, karanlık bir dehlizden ışığa çıkmanıza benzer, önce gözleriniz açılır, sonra bilinciniz yavaş yavaş aydınlanır. Narkozda kaldığınız anlara benzeyen salaklık anlarınızı merak edersiniz. Ve uyuşturucu etki geçince çekeceğiniz acının farkına varırsınız. Acınıza saygı duyun, çünkü aydınlanmanın bedeli paha biçilemezdir.
