olumsuzluklar hep var olacak hayat kimseye kıyak geçmiyor. olanı kabullenmek değişmek ve dönüşmek, zamana ayak uyumak gerek ama zaman içinde kaybolmamakta.
henüz öğrenmediğim durumlardır. öğreneceğimi umuyorum.
para, iş ve statü her şey arkadaşlar. 13 yıllık arkadaşlarımı tanıyamıyorum. iş güç sahibi olup birazda para kazanınca kardeşim dediğim adamlar tepeden bakmaya başladı. kız istemeleri oldu onlar birbirininkine gitti ben çağrılmadım neden biliyormusunuz çünkü işim yok üniversite mezunu olmama rağmen bim a101 ve benzeri asgari ücretli bir iş bile bulamadım. birisi asker oldu 10 binin üzerinde maaş diğeri babasının işinde trilyonluk iş yapıyor. son 2-3 aydan sonra iyice bunalıma girdim intiharı net düşünmeye başladım. adam yerine konulmamak ayrı evdede babamın eline bakıyorum ağırıma gidiyor artık. konuşacak dertleşecek bir insan bile yok çevremde hepsi kendi derdine düşmüş. şunları yazarken bile boğazım düğüm düğüm oluyor. sevgiliden geçtim en yakın arkadaşım dediğim adamları bile tanıyamamışım. sabah 5.30 olmuş ben hala oturuyorum. sıkıntıdan saçlarım komple döküldü sakalımda bir sürü beyaz daha 27 yaşındayım...
Kendi kendine yetebilmelisin. Hayatındaki insanlar senin için mecburiyet değil, birer hediye olmalı. Gökkuşağının bütün renklerini sen oluşturabilmelisin kendi gökyüzünde.
Allah, din, iman, peygamber gibi mefhumlari diline dolayip oy isteyenlere guvenme, inanma, adam yerine koyma. Aksi takdirde cebini bosaltirlar ve sen ahmaklastigin icin sukretmeye devam edersin.
