köprüden atlamayı düşünmek
eğer köprünün altı yol ise kesin ölürüm
eğer deniz ise yine kesinlikle olürüm cünkü sudan çok korkuyorum haliyle yüzmeyide bilmiyorum
Böyle bir durumda kişinin kendisini yeni bir motivasyona yönlendirmesi gerekir. Bir şekilde o durumdan çıkılmalı yoksa hayata tutturduğumuz ne kadar kanca varsa hepsi birer birer düşmeye başlayacaktır ve son. Güç isteyen güç bir eylem.
Hayata karşı motivasyonunu kaybetmek herkesin hayatının belli dönemlerinde başına gelebilecek olağan bir şeydir. Psikolog değilim ama bir yakınını kaybetmek, işsiz kalmak, hastalanmak gibi süreçlerin insanı ne kadar yıpratacağını biliyorum.
Bana kalırsa acının büyüklüğüne göre kendinize zaman tanıyın. 1 gün 2 gün hiçbir şey yapmayın, ağlamak istiyorsanız ağlayın, perdeleri çekin uyuyun ancak kendinize tanıdığınız zaman dolunca hayata yeniden sarılın. Biliyorum çok zor olacak ilk zamanlar bacaklarınız titreyecek el freni çekili araç gibi zorlanacaksınız. Ama zorlayın. Hiç bir acı sonsuza kadar sürmez. içinizden gelmese de mücadele edin. Bir zaman sonra el freni inecek ve siz yol alacaksınız. Boş laf değil ciddi söylüyorum herkes bu hisleri Yaşar ancak bu hislerde mücadele edenler kazanır. O hayatını süper gördüğünüz insanların da acıları var ama maç bitmeden mücadeleyi bırakmayın. intihar çözüm değildir.
''pes edip, her şeyi bırakınca ve hatta intihar edince ne olacak anasını satayım''
tekrar dene; hiç olmuyorsa boşver yeni yollar, yeni kapılar ara kendine..
sağlık olduktan sonra kolay toparlanacak motivasyondur.
sağlıkla sınanmayalım.
