ya o değil 5. Kitapta zümrüdü anka ordusu kurmuştur ki zümrüdüanka sembolü masonluğun en önemli swmbollerindendir hatta aile yadigarı bir semboldür o derece!
Böyle bir mason simgesini bir çocuk kitbında kullanmak subminal mesajla sempati oluşturmak değil de nedir?
ilk filmi 2002 yılında yayınlanan felsefe taşıdır. hermoni nin alohomora büyüsü hala akıllardadır. sırlar odası, azkaban tutsağı da güzeldi. bütün filmlerini izledim ama en iyileri bu ilk üçüdür diyebilirim.
küçüklüğümün ilk ve tek en filmi diyebilirim. tam anlamıyla bir baş yapıt. binlerce kez hiç seyretmemiş gibi kemal sunal filmleri misali izleyebilirim.
hiçbir seri filmi "Harry Potter" kadar en olamaz.
buranın öğrencileri tatil günlerinde hogsmade'e inerler.
Şarkısı da hogsmade'in dağları da büklüm büklüm yolları
ne zaman içtin gaymak birası da galdıramıyon golları
şeklindedir. Bu şarkıyı wealey ikizlerinin bulduğu kuvvetle rivayet edilir.
çevremdekilerin beni çocuk musun yaa diye sinir ettikleri ama aslında çocuk romanı/filmi olmaktan öte olan, içinde arkadaşlığı,dostluğu, aşkı,sevgiyi barındıran j.k.rowling'in ustalık eseridir.
her filmini aynı heyecanla izlediğim aksi gibi hiç bir kitabını okumadığım ama hep hayret ettiğim roman ve film serisidir. yazarını da ayrıca tebrik ederim çünkü dünya içinde dünya yaratmak, bu dünyaya kendine özgü kurallar koymak, karakterler yaratmak son derece açık bir zihin gerektiren bir iştir. sonuçta yaşadığımız dünyayı anlatmak, sonradan yaratılmış bir dünyayı anlatmaktan kolaydır bence.
filmlerinın dünyadan ve sinema tarihinden her yerden kaldırılması gereken seri. kitapları ne kadar mükemmelse, filmleri o derece içler acısıdır. malesef sırf izlediği için kitapları okuma zevkini tadamamış bir nesil var aynı zamanda, üzülüyorum onlar için.
yüzlerce sayfalık kitaplarını ortaokul ve lise yıllarımda defalarca okudum ve çekilen her sinema filminde hayal kırıklığına uğradım.
hiç bir film kitapta yarattığınız hayal dünyasının tırnağı olamıyor. hayali karakter gerçekten çok iyi yazılmış her şey 4 4 lük.
7 kitabını da okuyup 8 filmini de izlediğim çoğu oyununu da bitirdiğim hede. heyecandan kitapları ayakta okuduğumu hatırlarım. böyle bir sürükleyicilik olamaz. lakin son kitaptaki '19 yıl sonra' bölümü benim için tam bir hayal kırıklığı oldu. harry seherbaz mı oldu onu bile öğrenemedik.
hele filmleri ayrı rezalet. 6. filmin başında harry metroda kız kesti ben daha nerelere gideyim, nereye kafamı vurayım? 7. kitabın filmleri hariç tüm filmleri bok gibiydi. hiçbir filmde peeves yoktu ya daha ne olsun?
tüm bu olumsuzluklara rağmen çocuğuma da kesinlikle okutacağım seridir. gerçek sevgiyi, arkadaşlığı çok güzel anlatıyor bence.
Rezalet film uyarlamaları olan kitap serisi. Kitapların kurgusuna, Rowling'in anlatımına, samimiyetine, sağlam karakterlerine (bkz: severus snape) (bkz: albus dumbledore) (bkz: kreacher) pek lafım yok lakin o filmler neydi öyle. Zümrüdüanka ve Melez Prens bildiğin vasattı, komikti. David Yates'in kafasında damacana patlasın, senaristin ayak serçe parmağı sehpa köşelerine çarpsın inş. Lan hıyarlar hiç mi açıp kitapları okumadınız. Filmini çekeceksiniz filmini zahmet edip de okusaydınız. Son filmde Voldemort, Harry'i köşeye sıkıştırdığında tokat atıyordu. Oturup yağlı güreş yaptırsaydınız bari. Fantezine çomak sokayım Yates.
Ne Hagrid'i gerektiği kadar gördük ne Dobby'i. Ne Dumbledore'un geçmişini anlattılar ne Voldemort'un. Babasının annesinin hikayesini kaale almayıp filme koymadılar Karanlık Lord'un. Onun yerine Ron'un pembe hikayelerini izledik 6.film boyunca. Yani gidip kitaplarına şans verebilirsiniz. Okuyun da gerçek Dumbledore'u tanıyın.
şu aralar yaklaşan copeun, okuma yeteneği bölümünün, olay örgüsünü kavrama kısmına alıştırma yapmak için ingilizcesini alıp okumaya başladığım kitaplar bütünü. kitapların tümünü okuyan herhangi birinden, stephen king dahil, "çocuk kitabı bunlar yea, üfüttürük boş boş şeyler" tarzı cümlelerin duyulmayacağı seri. ayrıca bildiğim kadarıyla henüz çakması benzeri yoktur, alanında ilk ve tektir. *
şuana kadar okuduğum en sürekleyici seri. öyle ki 7 kitabı 2 haftada okuyup bitirdim. hem de bazılarını 2. 3. okuyuşum olduğu halde. ister çocuk diyin ister ergen insan kendini fena kaptırıyor kitaba. ciddi ciddi etkisinden çıkamamıştım bir hafta falan. Ama filmlerini kitapları kadar beğenmedim, olmamıştı sanki..
bunca zaman ön yargıyla yaklaşıp "çocuk işi yea" diyerek ne filmini izlemeyi ne de kitabını izlemeyi gerekli görmüştüm. ta ki geçenlerde serinin ilk kitabıyla tanışıncaya dek... beklentilerimin üzerinde oldu bu tanışma, -bunda çevirinin de etkisi var kuşkusuz- ben, -birçok kişi gibi- bir eserin kitaptaki halini daha çok seviyor ve etkili buluyorum, zira hayal gücüne dayalı olup iş okuyucunun tasavvurunda bittiğinden, ayrıca bazı güzel ayrıntıların beyaz perdede taşınamamasından -peeves gibi bir karakter yok bir kere!-, kitaba özgü anlatımın yanında beyaz perdeninki sönük kaldığından filmini izlemek yerine kitabıyla tanışmayı yeğledim.
yapıta dönersek: ben ki, koca adam okurken kah eğleniyor, kah heyecanlanıyorsam, 10 yaşındaki velet neler yaşamaz? yapıt, kanımca amacına ulaşmıştır, okuyucuyu-izleyiciyi eğlendirerek, heyecanlandırarak. ayrıca, yukarıda da belirttiğim gibi peeves gibi beni okurken kahkahalara sürüklemiş bir karakterin filmde yer almaması film için çok kötü olmuş. en yakın fırsatta da diğer serileri okumayı planlıyorum.
sonuç itibariyle genci yaşlısı, 7'den 70'e her yaştan kişi bir fırsatını bulup okumalı diyeceğim yapıtlar bütünü. unutmadan, harry'ye üzülmedim değil, çocuk bildiğin evde sığıntı, yazık yahu teyzesine "nasıl teyzesin sen be ablacım? insan kardeşinin oğluna böyle mi davranır?" diye teessüf edesim geldi.*
