hayata epey tepeden bakan adam, hayatın epey derinine giren adam, aklının havadaki mesafesi karışlarla ölçülemeyecek kadar ırak.
biraz deli bir adam, canı yanmış bir adam, canının yanmasını istemiş bir adam, canının yanmasını hayal etmiş bir adam, canı yakan bir adam.
hayat ile * arasındaki bağ her neyse, ona bunları yazdıran her neyse, durmasın, aşsın kendini, okuyanı kanatsın. belki kanayınca bir yerlerimiz anlarız kaç bucak olduğunu bu alemin, zira
şöyle bir yazısı vardır ve cuk oturmuştur;
--spoiler--
zorunlu askerlik hizmeti, emek, zaman ve kaynak israfıdır. erlik, derhal bir meslek statüsü kazanmalı ve profesyonel ordunun bir parçası haline gelmelidir. her üç ayda bir toplanan yüz binlerce genci askere dönüştürmek için harcanan çabanın onda biriyle ordunun işlevselliği on kat artırılabilir. sosyo-ekonomik açıdan geri bırakılmış toplumun zorunlu askerlik hizmeti yoluyla olumlu anlamda biçimlendiği düşüncesi asla geçerli değildir. bunun kanıtı, nesillerdir askerlik hizmetini tamamlamış erkeklerin yönlendirdiği günümüz toplumunun mevcut düzeyidir. askerliğin insanı adam ettiğine ilişkin inanç, bütünüyle temelsizdir. on dokuz yaşına kadar cahil bırakılmış genç erkekleri dayatma yoluyla, on beş ay içerisinde bilinçlendirmek mümkün değildir. dolayısıyla, 460 gün boyunca izmarit toplayarak mıntıka temizliği yapmış olanla, kanalizasyonu denize akıtan aynı kişidir. dolayısıyla, 460 gün boyunca vatan sevgisi aşılanan insanla, devletine kazık atan aynı kişidir. dolayısıyla, 460 gün boyunca vatandaşını adam etmek için uğraşanla, insani gelişmişlik endeksinde dünya 84'üncüsü olan aynı ülkedir. ordu, zorunlu katılımlara ihtiyaç duyamayacak kadar ciddi bir kurumdur. aldığımız eğitimin süresi on haftadır. çağdaş hiçbir ordu on haftalık erlere güvenerek varlığını sürdüremez.kahramanlık şiirleri okuyan ve komando üniforması giymiş beş yaşındaki çocuklar kadar asker olan bizler, bu vatan için öleceğiz. çünkü ne savaşmayı biliyoruz ne de hayata dair bir umudumuz var!
--spoiler--
yerli bukowski denilen ancak alakası olmayan yazar. bukowski ile benzer noktaları vardır ama bunlar sadece küfürlü yazım, alkolden bahsediş gibi şeylerdir. aslında hiç alakaları yoktur. bukowski mesaj vermeye çalışmaz sadece yazar. büyük aforizma sahibi olmaya çalışmaz. ancak hakan günday mesaj vermeye de çalışır. bundan öte tam bir aforizma tutkunudur. sayfalarca okursunuz bi bok olmaz ancak bir yerde öyle bir cümle kurar ki ağzınız, yüzünüz, beyniniz birbirine dolanır. bu aforizmalara özellikle piç ile kinyas ve kayra da rastlanır.
benim istediğim dünyada insanların nereden geldikleri,nereye gittikleri,nereli oldukları,cinsel kimlikleri hiç önemli değil.
tek önemli olan yaptıkları iştir diyebilecek kadar gelişmiş insan.
gerçekten çok iyi yazar. çok başarılı.
yeni kitap çıkartmasını ısrarla istiyoruz.
hayal gücüne hayran kaldığım yazardır. kinyas ve kayra adlı kitabını bitirdikten sonra kaç defa elime alıp tekrar tekrar okuduğumu hatırlayamıyorum ki hala devam ediyor bu.
Yarın bugünü yaşanabilir hale getiriyordu. Kendimizi bir binanın tepesinden hep beraber boşluğa bırakmayışımızın nedeni yarındı ! Lotonun çıkma ihtimalini aşık olunacak insanla tanışma ihtimalini sonsuz mutluluk ihtimalini içinde barındıran o sihirli sözcük : Yarın ..
insanın beynini bulandıracak cinsten karamsar yazan, kitaplarını eline alınca bırakamadığın, asosyal olduğunu düşündüğüm problemli,rahatsız aynı zamanda da muhteşem yazar.
Yeraltı edebiyatı diye bir edebiyat türünün olmadığını söyleyen fakat yeraltı edebiyatının en iyilerinden olan yazar.Başta Kinyas ve Kayra olmak üzere tüm kitapları orgazm tadındadır ve şiddetle tavsiye edilir tabii yeraltını bilene.
"Jack London kırk yaşında ölüyor. intihar deniyor. Ne de olsa efsane yaratmak ticaretin bir gereği. Yıllar sonra, kalp krizi deniyor. Ne de olsa efsaneleri yıkmak günümüzün bir gereği. Ama şu bir gerçek ki, Jack London, otuz beşinden sonra, ölüme giden dönüş yolunda sıkılıyor.
Ve ancak gerçek serserilerin yapabileceği gibi, sıkıntıdan ölüp gidiyor."
ps: aslinda alti cizilecek cumleler yazmak aklinin hicbir hucresinde yer almiyor.Günday'ın harfleri birbirleri arasinda bir yarışa sahip,kelimeleri yine bir yarış içinde , bu da alti cizilesi,okudukca okunasi duvarlara yazilasi cumleler oluşturuyor.Günday'ın bunu umursamadigi her halinden belli.
kitaplarindan birinde ki herhangi bir kahramanla bir gün gecirmek istedigim yazar. kayra ve kinyas'la beraber afrika'ya gitmek,zarganayla berlinde takilmak ve senaryolarinda oynattigi oyunculardan biri olmak, ziyanda eksi 20 derecede nöbet tutup, ziya hursitle konusan askerle nöbet esnasinda sigara icmek isterdim.
çok klişe olacak ama,beyninin içinde yüzlerce tilki dolaştırıp hiçbirinin kuyruğunu birbirine değdirmeyen yazar.2010 yılında yeni bir kitap çıkaracakmış kendisi.
her yazdığı kitapta biraz daha gelişen, geliştikçe daha fazla inanan, inandıkça daha iyi yazan nihilist yazar. son yazdığı kitap ziyan yine kendinden farklı bir tarz, yine sürpriz dolu ve yine kekremsi bir tad bırakıyor insanda. ne kadar nihilist olsada her daim bir umudu var yazarın, her seferinde bizede aşılamakta.
her kitabında milyonlarca parantezi olduğunu düşündüğüm, daha anlatacağı çok şey olduğuna inandığım yazar. en sıradan olayı tanımlarken kurduğu bir cümledeki tespit, isyan sizi o an kalkıp o cümle üzerine sayfalarca yazı yazmaya itebilir, üstelik öyle yazmaya meraklı bir insan değilseniz bile. hepsini açıp hepsinden kurtulmasını ve bize anlatmasını heyecanla beklediğim rahatsız ve huzursuz insan.
