Bir diğer adı kuyruktepedir öğrenciler arasında.Her yerde mutlaka birşey sırası vardır.Ulaşımı zor,ama ulaşıldıktan sonra içinden çıkmak istenmeyen ormanın içinde biraz tepede bir kampüstür.her kesimden insanın kendi tarzında bir mekan bulması mümkündür.kış koşulları ağır olmasına rağmen,baharda çimlerinde yayılmak pahabiçilmezdir.Citysi,nachosu,beycafesi,bamı,bilardosu,yemekhanesi,kütüphanesi,yıldız amfisi,yüksek cereyan hattı olan biyolojinin ordaki o tüneli,közü,temposu her kısmıyla ayrı bir anı oluşturup,benimseyip sevebileceğiniz bir yerdir.arkadaşlardır,sıcacık ortamdır,gülümsemektir,mutlu olmaktır,canımdır,ciğerimdir.
bugün bir çatışmanın yaşandığı kampüs.bende bir yıl hazırlık sınıfı için buraya gelip gitmiştim ama bırakın çatışmayı küçük bir olay bile olmamıştı.nasıl bu hale geldi anlamadım.
4 yılımı geçirdiğim , ama nedense her konuda olduğu gibi bu konuda da şansımın yaver gitmesiyle ben mezun olduktan sonra kanımca en güzel şenliğin yapıldığı kampüs. dağ başında olup, kışın yaşaması oldukça güç bir yer haline gelir. yemek yemek için özellikle de iiBF de okuyorsanız, örneğin city ye giden uzunca bir yolu yürümeniz gerekir, tabii sizi arabasıyla götürecek birileri varsa ya da arabanız varsa orası ayrı. oradan oraya koştururken bir de bakmışsınız ki 4 sene geçmiş siz okulu bitirmişsiniz ve size kalan tek şey anılar olmuş.
şenliklerini mal gibi amfide değil stadda kutlasa daha güzel olacak, yemekhanesi, cityde kahvaltısı, beyde bilardosu, edebiyatta çayı, amfide toplantısı güzel kampüs.
eğer arabanızla ulaşım sağlıyorsanız, çok rahat ulaşabileceğiniz kampüs. ümitköy'den en fazla 15 dakika içinde kampüse ulaşmak mümkün. kampüsü tasarlayanlar da aksi durumu hiç düşünmedikleri için toplu taşımda zorluklar olmuyor değil.
bilkent üniversitesine göre gelir seviyesi daha düşük insanların okuduğu yer. buna bağlı olarak, daha ucuz ve dandik, yerli arabalar, düşük seviye kafeler ve yiyeceker satılıyor. yemekhanede iğrenç yemekler veriliyor. yine de seviyorum.
uzun sayilmayacak mesafede olan sehir merkezine kar yagmazken burada lapa lapa kar yagisina sahit olabilir, hatta sahit olmakla kalmayip yanaklarinizin yapistigini hissedebilirsiniz. *
hakkında girilen entryleri okuyunca bu kampüs o kampüs mü diye hayretlere garkolduğum kampüsüm. citiler falan. edebiyat city miş, city centermiş. galiba değişmeyen iki şey kışın soğuğu ama bu soğuğa inat insanların sıcaklığı. yaş ortaya çıkacak ama beytepe ile ilgili bir bunları biliyor muydunuz yapmak farz oldu şimdi bak.
kampüste ilk zamanlarda sadece bir tek kafenin (on da kafe denirse tabi)olduğunu biliyor muydunuz? bu kafe elektrik mühendisliğinin üstündeki yolun arkasında kulübevari, oturma yerleri iki kütük üzerine oturtulmuş tahtalardan oluşan zemini toprak, toplasan 9 metrkarelik bir alandı.
sonradan sosyal bilimlerin altına açılmıştı bir tane daha da, piyasa yeri olmuştu. tabi orası da son derece mütevazi idi.
yurtlarda kış aylarında cam önlerinden kar alınıp, eritilip el yüz yıkandığını biliyor muydunuz? zerre abartma yoktur, yeminlen efendim.sıcaktan gçtim, soğuk suyu bulmak bile zaman zaman sorun oluyordu.
kurtların bastığını...diyecktim ama hala basıyormuş anladığım kadarıyla, yazmayayım.
haftasonlaı yukarıdaki durağa çıkıp sabahın ydisinde şoförün insafına kalmış bir halde koca mavi otobüslrin glişini ayazda beklemk? uzaktan göründüğünde de sanki limuzin geliyormuşcasına sevindirik olmak ki gelmeme ihtimali hiç de az değildi.
o zamanlardan bugün beyetpe deyince aklımda kalan en önemli imaj, öğrencilerin gücü idi. teek klimyle öğrncilerin borusu ötüyordu. koşullarla ilgili etkili boykotlar yapılıyordu, ha düzeliyor muydu, kurallar bazında eevt ama fiziksel koşullar açısından hayır.
o dönmin bu zor koşullarına rağmen akademik kalitesi açısından birinci sınıf bir üniversiteydi. iş hayatımda farkını farkettiğimi söylemek isterim.
ve beytepenin yataklık ettiği dostluklarım, kardeşten öte dostluklarım hala bir başka ve hala bytepe gibi rüzgarlara, fırtınalara, uzaklıklara dayanıklı.
Ağaçlarını, çimenlerini özlediğim kampüs.*** Bir de ağaçlarının gözü vardır, şöyle bir edebiyattan city ye doğru giderken dikkatli bakın. Kar yağdığında da güzeldir ama güneş açtığında bambaşka güzeldir. Dönsek o günlere de yine çimlerine kussam ve sen güzel çiçekler açarak karşılık versen güzel kampüsüm *
eski yabancı diller yüksekokulu binasının altındaki çamların arasında güzel piknik yapılır. özellikle akşama doğru başlayıp sabaha kadar süren ayışığı piknikleri ayrı bir adrenalin kaynağıdır.
(gece 3'te)
-olm bir çıtırdı duydum jandarmalar olmasın
-a ha! sıcdık
city center in en üst katındaki balkona çıkıp insanlara bakarken, elimdeki sıcak çikolatamı afiyetle yudumladığım ve bu okulu kazandığım için hep şükrettiğim hacettepemin uzakta; çok uzakta bulunan kampüsüdür.
her kar yağdığında tatil olan fakat benim üniversiteye girdiğim yıl olan 1998 itibariyle alınan kar temizleme aracı sayesinde bu özelliğini yitirmiş ve beni kederden kedere salmış güzide bir kampüstür.
en salakça yere kurulmuş kampüstür. önce eskişehir yolunda ilerlersin sonra ümitköy'e varmadan otobüs sola döner ve nizamiye kapısına varana kadar dağlık alanda uzunca süre gidersin. nizamiyeden girdikten sonra bir o kadar daha bomboş yolda gidersin. eee sonuç... bildiğin üniversite kampüsü. e kardeşim bunun için mi dağ başına çıkardın beni. gereksiz yere kurulmuştur. ankara bu. sonuçta bir sürü boş alan vardır. e sen oraları kendin ağaçlandıracaksan neden böyle bir dağ başını seçtin. üstelik de 40 sene evvel. koca bozkırda yer mi yoktu. ulaşım ayrı dert, soğuğu ayrı derttir. öğrenciler çile çeker. garip kızlar o buz gibi ayazda otostop çekmek zorunda kalır. bir otobüs için metrelerce kuyruk oluşur. malum her dağ başına on tane otobüs hattı yok. millet ser sefil kalır. valla ben gazi'de okudum sonra hacettepe de çalıştım. ve çalıştığım süre boyunca iyi ki hacettepe'e okumadım diye şükrettim. yoksa tüm ilk saat derslerinden kalırdım okul 10 yılda bitmezdi. iş yerindeki patron mesai başlangıç saatini dert etmiyordu da rahat ediyordum. bu konuda gazi'nin gözünü seveyim rektörlük kampüsü şehrin tam göbeğinde otobüs mü istersin dolmuş mu istersin anakaray mı istersin hepsi var. yarım saatte okuldasın.
insanı çaktırmadan sosyalleştiren kampüs...
okulda hiç bir işinize gerçekten yardımcı olmazlar; devlet dairesi gibi aynı yerleri defalarca gezer, çalışanlarla istemsiz muhabbete başlarsınız.
kayıt dönemlerinde, bankalarda; bandrol değişimlerinde, öğrenci işleri önünde kuyruk olur; ön ve arkadaki en az 3 kişiyle arkadaş olursunuz, üstüne bir de hasta olursunuz kar soğuklarından...
kütüphanenin önü buz tutar, millet de uygun bir yer bulur, düşenleri izler eğlenirler.
cd satanı, kitapçısı, takıcısı, tişörtçüsü, okula stand açmaya gelmişi bile keyiflidir mutlaka 2-3 kelam edilir.
