normal yaşam süren insanların günü sonlandırmadan önce, iç sesleriyle baş başa kaldığı ve muhakeme yaptıkları konulardır. askerliğim hariç tam 20 senedir hiç tatmadım a. k . çünkü bizim alemde gündüz uyunur.
Yalnızlık güzel birşey diyerek avutulur gönül , gôzden ırak olanları umursamamaya meyilli yürek kimi düşünse iki ucu düğümdür. Yatmadan önce herkese inat yarın gülümsemeye sebep bulacak olmak düşünülür.
"neden onunlasın?" sorusuna verdiği "bilmiyorum" cevabını düşünüyorum bu aralar sözlük. neden kelimesi mantığımı hiç bu kadar zorlamamıştır, fakat hala daha anlayabilmiş değilim. bir karşı cinsle bu kadar -bu tür bir konumda- uğraştığımı hatırlamıyorum, acaba aşık mıyım lan?
- bu sefer erken kalkayım da bulaşıkları yıkayım.
- erken kalkayım da evi de toparlarım.
- erken kalkayım da faturaları da yatırmam lazım.
- napıo acaba?
- erken kalksam da saçlarımı kestirsem.
- o son birayı içmeyecektim bak gene çişimi getittirdi.
- erken kalkmam lazım.
yarın hayatımda ne olacak kimleri görüp kimler ile karşılaşıp selamlaşmadan kaçıcam yada yarın platonik aşkımı görürmüyüm acaba gibi yarı aptalca sorular düşünülür.
Ben genellikle yarının muhasebesini yapıyorum. Acaba ne kadar maliyetim olacak ya da gelenler giderleri karşılayacak mı onları hesap ediyorum ama bilin bakalım ne oluyor. Gene batışlardayım.
Acaba pencereler kapalı mı? Evet kapıyı iyice kilitledim. Evet evet Ocak da kapalı. Rahatça uyuyabilirim derken hopp çocuk kontrol valla düşünmeye fırsat kalmıyor. Ona buna şuna bakarken uyumuş oluyorum.
