okurken bile gözleri dolduran durumdur. yalnızlığı, kimsesizliği, soğuğu, mutsuzluğu böyle dibine kadar hissettiren bir metafor daha görmedim. ne yaşadınız olm siz. ne oldu da böyle oldu.
sabah'a karşı 3.30. bir sahnedeyiz, birkaç ses var, bu sahnede oynadığımız rolü unutuyoruz. pek umurumuzda değil, aklımıza ne gelirse onu yapmakla meşgulüz. aklımıza nedense aniden soğuk bulgur pilavı geliyor, etrafımdakiler kayboluyor, ben tek kalıyorum. hayal meyal hatırlıyorum sanki, bu düzeni bozmakla meşguldük, etrafımdakiler birer kurgu, sahne aklımın bana oynadığı bir oyun, bulgur pilavı gerçek.
