Bir galatasaraylı olarak söylemeliyim ki, başarısız olmaktan nefret eden, başarma hırsıyla yanıp tutuşan taraftarlarız. Galatasaray da bizleri üzmez.
Fenerbahçeliler ise benim oğlum şöyle çalıştı böyle çalıştı ama hocası hakkını yedi, torpilli bir çocuk varmış onu kayırmışlar diyen sonra oğlunun random bir bölüm okuduğunu duyduğumuz teyzeler vardır ya onlara benzerler. Başarısızlığı hazmedemeyip, suçu kendinde değil de hep başkalarının haksızlıklarında arayan birileri gibiler.
Galatasaray'da taraftar memnun değil ise seçim yakındır. Hiçbir başkan monarşi misali koltuğa oturup kalamaz. Başkan dahi görev süresince sonsuz yetkilere sahip değildir.
Ve Galatasaray taraftarı olası başarısızlıkta kendi takımını rakiplerinden dahi çok eleştirir.
Fenerbahçe taraftarının yaptırım gücü zayıf olmakla birlikte algılara yenilmiş durumdalardır. Takımları vasat dahi olsa bunu kabullenmek yerine kulaklarını tıkamayı tercih ederler.
Yönetimleri ise önce takım yararı şeklinde değil yönetim yararına bakar.
Anlayış olarak;
Galatasaray demokratik bir kültürdür,
Fenerbahçe ortadoğu saltanat rejimidir.
Galatasaray taraftarı demokratik haklarının farkında olan bireyler iken,
Fenerbahçe taraftarı başkan ne diyorsa sorgulamaksızın doğrudur anlayışındadır.
galatasaray'ı son 30 yılda 13-14 farklı başkan yönetti. feneri 2 tane adam yönetti. ali şen'in, ali koç'un ve aziz yıldırım'ın fener başkanıyken ülkeye yaşattığı gerginlikler, beslendikleri hamaset ve çirkef tavırların neredeyse hepsi birebir aynı.
fenerin başkanları eğer şampiyon olamadıkları sezon şampiyon olan takım galatasaray değilse 1 yıllık daha kredi kazanıyor, genelde gs şampiyon olunca koltukları çatırdıyor, çünkü gs'yi geçmek onlar için başarı için yeterli.
galatasaray'ın kongrelerinde 1000-1500 kişi oy kullanır, aristokrat görünse de taraftarın istediği olur. başkanlar ibra edilip edilmemek üzere kritik kongrelere hazırlanır.
fenerbahçe kongrelerinde 20-25 bin kişi oy kullanır, kadıköy'de pazarcı bile oy atar ve kongrede konuşur, aynı adamı güya daha demokratikçe seçerler.
