Dikkat edilirse eserlerinin düzenlemelerinde davula pek yer vermediği görülür. Davulun yapması gerekenleri çoğu zaman başka sazlar ya da perküsyon aletleri yapmaktadır. Bu bence ciddi bir tercihtir. Yani “düzenlemenin sadeliği”...
Fikret Kızılok’un ustası sayabileceğimiz Aşık Veysel sazını göremediği için eserlerini zorunlu olarak sade ve süslemesiz bir şekilde yorumlarmış. Ruhi Su’nun bir söyleşisinde bahsettiğine göre, “Fazla kalabalığa kulağasma!” diye de öğütlermiş yanındakilere.
Fikret Kızılok’un eserlerini yeniden yorumlayanlarım bu püf noktasını ya bilmediğini ya es geçtiklerini düşünüyorum. Halbuki önemli bir nokta burası: “Düzenlemenin sadeliği”. Eserin ruhunu ortaya koyan nokta burası. En azından Fikret Kızılok’Un eserlerinin… Ne yaparsan yapacaksın “düzenlemenin sadeliğine” dokunmayacaksın. Çılgın atmış davullar koymayacaksın. Hatta hiç davul koymayacaksın. O eserlere yakışmıyor çünkü.
Türk müziğinde benim adıma unutulmayacak insanlardır. gereken ilgiyi alakayı bulamamıştır. hak ettiği değeri görmemiştir. her parçası ayrı bir güzeldir.
"büyükler için çocuk şarkıları" adlı albümünü her aklıma geldiğinde açıp birer kez dinlerim, unuttuğum bazı duyguları ya da körelttiğim, bu adam sayesinde yeşerttim. baba sevgisi yaşamadan bazı şarkılarıyla babamı sevdim. ve kimi zaman neşenizi paylaşırsınız çocuklaşıp kimi zaman da acılarınıza ortak olur fikret kızılok. ama illa ki bir şeyler kaparsınız şarkılarında,
