ingiltereyi ele geçirme planlarımızın baş rol oyuncusu olan arkadaş. intihar ekibi ile hücre evinde kuluçka dönemini yaşayıp dil öğrenmektedir, kursun sonarına doğru kafasına yatan bir iş bulmaz ise birleşik kralılığı ayrıştıracaktır...destekliyoruz yiğidim
ingiltere fatihi. aldığımız son bilgilere göre ajan olarak gönderdiğimiz bu ülkede çok stratejik mevkilere yükselmiş, avam kamarasına bile uğramadan lordlar kamarasına kadar çıkmış, kraliçe elizabeth ile sütlü çay bile içmiş, oğluyla at koşturmuş. hatta rivayet odur ki teyzemiz bunlardan sonra türkiye'yi ziyaret iştiyakı hissetmiş.
kendisinden bundan sonra da başarılarının devamını bekliyor, şarap içtiğinde boğazlarından görünen transparan tenli, akıl çeldirici ingiliz ajan hatunlarına karşı da uyarıyoruz, görevinde muvaffakiyetler diliyoruz.
olsaydı belki iki bardak çay içer, iki lafın belini kırardık.
ulan bu yazıyı eksileyen dürzü, dünya kadar siyasi, polemik içerikli, karşıt görüşlü ve provokatif yazı yazıyorum, sen onlar dururken bunu eksiliyorsun, var bi ipnelik bu işte.
ingiltere'den memleketine tatile gelmiş, sağolsun haber etti de görüştük iki kelam.
özlemişim sofi, vallahi özlemişim. sanallaşan dünyamızda, dostlukların bir özel mesaj kadar yakında olup, yine dostlukların bir özel mesajla bitebildiği dünyamızda, özlemişim sanal olmayan bir dostu görmeyi. öyle çok oldu ki, öyle çok zaman geçti ki dost görmeyeli...
söylüyorum, hep söyledim; onlardan dost olsa ne, düşman olsa ne? onlar bizi sevse ne, sevmese ne? biz sevebildik mi? biz bunca değişimin arasında değişebildik mi?
ya da hata mı ettik değişmemekle? herkes gibi mi olmalıydık? bilmiyorum. ama özlemişim işte seni..
101'i biliyor olmana hiç değinmeyeceğim bile. biraz şanslıydın o kadar. senin gibi iyi oyuncuları diyarbekir'in herhengi bir kahvesinde de görmek isteriz. o oyun, oralarda oynanır.
tamam taş çaldım, kabul ediyorum.
jakuziyi ise, artık ben o ingiltere'ye geldiğimde yaparız. ingiltere'de jakuzi zirvesi, on numara valla.
allah'a emanetsin, bir gece ansızın kavuşuruz belki tekrar...
degerlerine ve inancına son derece baglı bir yazar oldugu için yadırganan yazar kardesim. siz ta.sak gececeksiniz , o susacak öyle mi? geçin bu işleri !
bana hiç mi sevmedin diye mesaj atıyorlar, sevmesek sizin yaptığınız gibi yapardım diyorum, sevmesem yüzünüze gülüp, hain cümlelerimi yazmak için zaman kollardım diyordum, sevmesem, bu zamana kadar dile getiremediğimi bir linç ortamında kim vurduya getirirdim diyorum, sevmesem, direk sevmiyorum ulan derdim, diyorum, seviyorum fevzi, ben insanları seviyorum, hem de insanları olduğu gibi seviyorum, sevdiğim insanların yanlışlarınıda seviyorum, sevdiğim insanları hem de öyle seviyorum ki, birmilyon kere de yanlışda olsa, dünyanın en kötü adamıda olsa seviyorum, ben böyle seviyorum fevzi, hiç kimsenin istemediği bir sevgi ile hiç kimsenin bir türlü kabul etmediği bir sevgi ile hiç kimsenin alışamayacağı bir sevgi ile seviyorum, bu benim sevgim, gözüm ne görüyorsa onu seviyorum, şimdi sen söyle fevzi hata mı yapıyorum?
pişman değilim, gözümün gördüğünü inkar etmedim, kulağımın duyduğunu duymadım demedim, herkesin bildiğini, herkesin dedikodusunu yaptığı şeyi ben açıkça söyledim, kimse 'neden' demedi, diyemedi, büyük bir gürültüyle inen savunma kapaklarının sesinden 'sebeb' diye sormayı düşününenler soramadılar, ortada bir haksızlık vardı, herkes yek vucut olup bu haksızlığa karşı çıkmalıydı düşüncesi ortalığı allak bullak etmişti, insanların en saf olduğu halleri gördüm gördüm fevzi, en yalın hallerini gördüm, tiksindim hacı, tiksindim.
belki de hata benim, belki ben doğruları ararken yanlışların içinde buldum kendimi, belki de o kadar çok yanlıştım ki, gözüm gerçekten doğru olan şeyleri görmüyordu, belki o 'haklısın kardeş' belki de 'zamanı gelmişti eline sağlık' mesajları gelmeseydi, ben mağrur bir komutan gibi terk edip gidecektim uzak şehirlere, bize bu saatten sonra hacım, intikam denen yemeği pişirmek yakışır, hani şu soğuk yenilince tatlı olur denilen yemek varya, bilmiyor insanlar, o yemek sıcak yenir, belki bir yıldan fazladır verdiğim değerin yemeğini pişirdim yedim ama öyle bir acıkmışım ki, insanın pişirip pişirip tekrar yiyesi geliyor, allahından bulsunlar, bizi bu şekilde açıktıran o bir yıllık orucumuzun bedeli bunların hepsi, keşke oruç tutmasaydık.
bilirsin ne zaman duygusala bağlansam içimden sana yazmak gelir, duygusal bir sözde psikopat, piyano çalan ve kendini kesen, bale yapan ve uyuşturucu kullanan, eski mahalle ağzı, yumurta topuğun arkasına basan çakal, ağzından çıkan kelimeler jilet edasıyla sağa sola çarparken, bundan etkilenmeyen, kol kırılsada yeni içinde kalsıncılardan olan birine böbreğini çıkarır ortaya koyar, al fevzi lazım sa kullan, değilse ben de bir tane daha var, çöpe at.
değiştim ben demek istediğim yazar, değişmek üzere...
fenerbahçe misyoneri yazar kardeşim. sağ salim dönmüş olmasını dilediğim kişi. ayrıca ankara da iş bulmasını ve en kısa zamanda 4. halı saha zirvesini düzenlemesini beklediğim canım kardeşim.
yollarını gözlediğim ama ölmüş babam mezardan kalkıp gelse dinlemeyeceğim bir durum için kesinlikle araya girmesini istemediğim, girerse de dinlemeyeceğim, her türlü dostum, her türlü arkadaşım insan, tek hatası samimi oldugu iyi niyetidir. bu iyi niyet yüzünden, babamız köpek ağızlı piclerin ağzında kelime olmuş cümlelere yazılmışdır.
sebebi kendinden menkul, insan, allaha yemin ederim, kendinden.
menajeri olduğum takıma abidik kubidik isimler takan, malum yenilgiden sonra daha çok hüsrana uğramamak adına futbolu yerinde öğreneyim diye taa kalkmış ingiltereye gitmiş insan. ama ben dedim sana gel etme ankaradaki canlarını gözü yaşlı bırakma diye.**
kışkırtıcı eylemler yapacağına dair söz aldığım hatta yanında götürdüğü ekibiyle her an ecnebi memlekete damga vurmasını beklediğim serdengeçti nefermizdir.
vallahi özlenilen insan. yemin verdim bak o kadar inandırıcı olsun diye. birlesmeyen sakallarını bilem özledim olm. stick together team olayını bile özledim kanka. gel artık. gel...
