insana çok şeyler kaybettiren ani hatta düşünmeden yapılan eylemdir. o anki sinirle en sevdiğin kişiye, olayları tam sorup soruşturmadan rest çekmek gibi.
Ben fevri bir insanım. Duygularım da fevri. Yani o an sinirliysem belli ederim çabuk sinirlenirim çabuk sakinleşirim. Bazen çabuk sakinleşmeyedebilirim aslındaadsd neyse biraz olgunlaştım bu ilişkide. Bu da onun sayesinde. sakinliği, kriz yönetiminde iyi olması, ben sinirle sayıp döksem bile o öyle güzel sakinleştiriyor ki her seferinde şaşırıyorum.
Ben de aslında hala sinirli olsam bile yapıcı davranıyorum ki böyle bir insan değilim maalesef. Kendime de şaşırıyorum. Maşallah ya ikimize de çabalıyoruz farklılıklarımıza rağmen.
Bana ilgi duyan,benim ilgi duyduğum insanlar oldu ama kimse kimse için bu kadar çabalamadı doğru kişi hissi hiç uyanmadı ama gariptir ben onunla zıtlıklara rağmen nedense doğru kişi olduğuna kalpte bir yerde baştan beri eminim. Neden böyle hissediyorum hiç bilmiyorum. Aşk değil bu. Ben aşkın bu olmadığını çok iyi biliyorum. Kalpten bir güven bir sevgi çok garip.
Bu güven korkutuyor bir yerde beni. Nedenini biliyorsunuz işte iki gün sonra hayal kırıklığı olursa düşüncesi.
Bu konuda hep dua ederim rabbim doğru kişiyi karşıma çıkar eğer varsa tabi yoksa da ben kimseyle bir şey yaşamak istemiyorum. Ne kalbimde ne aklımda garip garip tipler olsun. Çok dindar bir insan değilim ama çok ilişki yaşamak istediğim bir şey olmadı hiçbir zaman. Bu konuda günaha girmek de hiç istemiyorum kimseyi kırmak da istemiyorum ve kırılmak da istemiyorum.
Şu dönemde garip karşılanıyor bu. insanlar ondan ona deli dana gibi koşup ilişki yaşıyor. Mutlularsa okey ama yani sanmıyorum.
Nerden nereye geldik. Fevri ve duygusal bölüm bir sonu geldi.
insanın sinir anında saman alevi gibi bağırıp-kızıp,sinirlendiği ama sonra pişman olup çevresindekilerden özür (af) dilemesidir,hiç gerek luzum var mı böyle şeylere,şu kısacık dünyada kalp kırmaya rencide etmeye değer mi?
