bugün yazdığı yazıyla ilginç bir noktaya parmak basmış yazar kişi. gelinen durumun israil'ye yararından bahsetmiş. iran ve suriye, israil'i bıraktı silahları türkiye'ye çevirdiler kısmını biraz abartılı bulsam da haklılık payı var. demokrasi getireceğim diye başkalarının iç işlerine fazlasıyla müdahil olmak bize göre değildi. ya adam akıllı emperyal müdahale edecektik ya da bu işe müdahil olmayacaktık. çünkü hali hazırda içimizde fazlasıyla yumuşak karın olan terör belası var ve azdırılıp kabartılmaya çok müsait durumda.
şu yazı bende enteresan çağrışımlar da yapmadı değil. öyle veya böyle kendi sınırlarımızı aştık. doğru bulursun, bulmazsın sana kalmış. iktidarı destekliyorsundur, karşısındır. hiç kimseyi ilgilendirmez. ama böylesi sınırdışı bir durumda ülkemiz çok kırılgan olduğunu göstermiştir.
dış politikamız amerikalaşmaya başladı. çok ta açıklama gereği hissetmeden suriye'ye müdahalelerde bulunuyor, oralarda birşeyler karıştırdığı aşikar. emperyal tarafından ziyade şunun farkındalar mı bilemiyorum. bizim halkımız amerikan halkı gibi meşgalesi bol, sikinin taşşağının keyfinde bir durumda değil. kariyer, kişisel gelişim, mutlu ve sağlıklı yaşama fazla saplı değil, hala kahve köşesi fanatikliğiyle yaşamını sürdürüyor. eğitim de fayda etmiyor, internet vs ile gelen imkanlar da. bu durum ülkeyi çok kırılgan yapıyor, abd en azından olan bitenden habersiz bir topluma sahip ve olaylar iç işlerinde karışıklığa sebep olmuyor. bu işler bize göre değil, ülkeyi geriyor. işinde gücünde insanlar için yaşamı çekilmez bile kılmaya başladı.
sen kendi sorunlarını çözemezken başka sorunlar senin insanının başını ağrıtmaya başladı. bu durum da vatan sevgisinden çalacak bana göre. azıcık refah seviyesi gördük hemen imparatorluk günlerine gitti akıllar.
bu da olaya toplumsal açıdan bir bakış oldu. o değil de ulan bir zamanlar iran'la fazla yakınlaştık. suriye arap değil mi lan ne oluyor atatürk'ün türkiyesi'ne diyorduk. ne hallere düştük. ey politika, sen ne naletsin.
uzun zamandır iktidar yanlısı yazılara mola veren habertürk müdürü.
nasıl olduysa bir hiddet patlaması bir atarlanmalarla bezeli satırlar kaleme almış.
bu ne ya böyle, diyor bak asabım bozuk diye tehditkar satırlar döşüyorum bundan da anlamıyorsunuz kızdırdınız beni vs diye devam etmiş.
böyle günde hediyeler şiltler kilimler mi hediye edilir, demiş.
çekerler gene kulağını o riske rağmen yazmış.
çok etkilendim.
adam öyle doğru konuşuyor ki arada durup sen ne ayaksın demek geliyor insanın içinden. hani kötülüğünden değil, şu an ki durumda böyle açık açık konuşan insan görünce insan kuşkulanıyor ister istemez.
ikinci yiğit bulut vakasıdır.ne oluyor da insanların fikirleri 360 derece dönebiliyordur.eğer özgğürce fikirlerini beyan etme deniliyorsa susarak da bir şeyler anlatılır ama 360 derece dönerek olmaz bu iş.
cok degil bundan uc sene once sevilay yuksel ile hukumet ve cumhurbaskani arkasindan atip tutuyorlardi. Sonra hidayete
erdiler gonul gozleri acildi, simdide demokrasinin yilmaz savascilari oldular. Devir donse , bunlarin tekrar donmesi
3 bilemedin 5 yaziya bakar ...
Türk Silahlı Kuvvetleri'nin 400e yakın mensubu, kimi emekli kimi muvazzaf, hemen her rütbeden mensubu, bir gazetecinin ortaya çıkardığı bir bavul dolusu belge ve bir savcının hazırladığı iddianameyle yargı karşısına çıktı.
Ordusuyla gurur duyan, ordusuna herkesten çok güvenen Türkiye Cumhuriyeti vatandaşlarının bırakın tamamını, bir bölümü, hatta küçük bir bölümü bile " ses " çıkarmadı.
Bırakın sıradan vatandaşları, en asker âşığı olanlar, sürekli askerden medet umanlar bile tek bir seda çıkarmadı.
Bırakın vatandaşları, bu askerlerin yetiştiği, görev yaptığı TSKdan tek ses çıkmadı.
Bırakın TSKyı, bu askerlerin komuta ettiği astlarından, üstlerinden, hatta yaverlerinden ve emir erlerinden bile doğru düzgün bir itiraz yükselmedi.
Aileleri ve yakınları dışında hiç kimse sesini çıkarmadı.
Bu Türkiyede militarizmin ve militarizm yanlılarının " bittiğinin " ve bir dönemin kapandığının en önemli göstergesidir bence.
Çok da iyi olmuştur.
Çünkü dava süreci göstermiştir ki, Türkiye'de militarizm denilen mesele, aslında bir hiçtir.
Politize olmuş generallerin, kendi aralarındaki çıkar, makam ve rütbe çekişmesinden başka bir şey değildir ve militarizme inanan, militarizme güvenen halk bu dava neticesinde " Bu muymuş? " demiştir.
Anlı şanlı, bol yıldızlı generallerin " gözyaşlı " ve " dokunaklı " ifadeleri, militarizmin ne olduğunu göstermiştir.
Bir teki bile savunmalarında " dürüst " davranmamış, politik veya ideolojik duruş sergilememiştir.
Bu yüzden bu dava Türkiyede militarizmin bitiş düdüğüdür.
Yargılamadan ve verilen karardan bağımsız olarak!
--spoiler--
tam da kendi okuyucu kitlesine göre satırlar karalamış.
insanların ses çıkartmaması bu olan biteni onayladığı manasına mı gelir be hey dangoz herif, daha bir ay öncesine kadar medya baskı altına, kimse bişey demeye tek satır yazmaya cesaret edemiyor, halkın ve gazetecilerin üstünde büyük baskı var, diye mızmızlanan, inleyen sen değil misin?
sen lepistes hafızalı olabilirsin ama herkes senin gibi değil maalesef.
yakında taklaya gelebilitesi olan habertürk müdürü, köşe yazarı. zira ismi lazım değilin canını sıkacak şeyler kaleme almaya başladı.
--spoiler--
SURiYE nin F-4 uçağımızı uluslararası sularda vurup 2 pilotumuzu şehit ettikten sonra oturup bir yazı yazdım.
Thomas Friedmanın " From Beirut to Jerusalem " isimli kitabında, Hafız Esada atfen aktardığı bir Arap hikâyesini.
Tekrarlamakta beis yok.
Hikâye şöyleydi ve Esadın küçük bir ayaklanma çıkan Hamada bütün bir mahalleyi yok edip, mahalle halkını gömdüğü yerin üzerine bir meydan yapmasının nedenini anlatıyordu:
" Bir gün yaşlı bedevinin hindisi çalınır. Bedevi oğlunu çağırır: Çabuk bu hindiyi çalanı bul ve cezalandır. Eğer bulamazsan başımıza büyük felaketler gelir.
Oğlan güler: Baba delirdin mi? Bir hindimiz çalındı diye başımıza ne felaket gelecek?
Baba bedevi kızar: Hindi önemli olmayabilir ama çalınmış olması önemli. Dediğimi yap, hindiyi çalanı bul.
Bedevinin oğlu, babasını ciddiye almaz. Bir hindi için uğraşmaya değmez diye düşünür.
Aradan bir süre geçer.
Bu kez bedevinin devesi çalınır. Oğlu koşarak çadıra gelir: Baba devemiz çalındı.
Baba, Sen hindiyi çalanı buldun mu? diye sorar.
Oğlan: Baba deve gitti, sen hâlâ hindi diyorsun.
Sen hindiyi çalanı bul der baba.
Oğlan gider. Deveyi çalan da bulunmaz.
Aradan biraz zaman geçer.
Oğlan yine heyecanla babasının çadırına dalar:
baba bu kez de atımız çalındı.
Bedevinin en değerli varlığıdır Arap atı.
Ama bedevi, oğluna Sen hindiyi çalanı buldun mu? der.
Oğlan gider.
At da, çalan da bulunamaz.
Ve bir süre sonra oğlan ağlayarak babasının çadırına girer: Baba ablama tecavüz etmişler.
Baba deliye döner, Sana demiştim hindiyi çalanı bul diye. O gün onu bulup cezalandırsaydık bugün başımıza bu felaketlerin hiçbiri gelmeyecekti. Hindimizi çalabileceklerini görünce her şeyimizi kaybettik der.
Thomas Friedman bu hikâyeyi anlatır ve şöyle der: Hama ayaklanması, Esadın hindisiydi.
Bu hikâyeden kim ne anlar bilemem.
Ama en azından Esad Ailesinin mantığını anlar birileri!
Bunu 28 Haziranda yazdım.
Sonrasında olan biten malumunuz.
F-4 ümüzün düşürülmesi bizim hindimizdi.
Akçakale de ise devemiz çalındı.
Bozuk saatin bile gunde iki kere dogruyu gosterdigini ispatlayip dogru bir yazi kaleme almistir.
--spoiler--
Bu ülke bizim doğup büyüdüğümüz, yetiştiğimiz, öğrendiğimiz, bildiğimiz ülke değil artık.
Burası Öcalan'ın posterlerini taşıyarak yürümenin serbest, Cumhuriyet pankartları, Atatürk resimleri taşıyarak yürümenin yasak olduğu bir ülke.
Cumhuriyet Bayramı'nı da bize çok gördünüz, kutlatmadınız ya!
Alacağınız olsun...
--spoiler--
patronlarına göre hareket eden zat. ağaoğlu'nun üstüne gidiyor lakin halk için değil ciner grubunun çıkarı için. ciner'in kömür havzasında yaklaşık iki yıldır göçük altında kalmış yaklaşık 10 insanın cesedi var ne yapıldı? sordu mu bir kez. göçük olan yere mühendisleri gönderip ikinci göçükte daha fazla insanın ölmesine neden olunmasının üstüne gitti mi?
