genelde yazılanlara bakınca; zaten beş buçuk yıl yalnız yaşamış biri olarak ütü, yemek, temizlik her işimi kendim yapabildim. bazıları da seks demiş sevgiliyle de yapılabiyor sonuçta. çocukları çok sevmem zaten. seveceğim gelirse yeğenlerimi 10 dk sevince sıkılıyorum.
her şey bir yere kadar çok güzel fakat aşk denen kavrama uzak olduğumdan mıdır bilmiyorum, iki insanın birbirinden elinde sonunda sıkılacağını düşünüyorum. aşk biter yani, bir süre sonra aynı evde de kalamaz hale gelirsiniz; evlilik de biter.
her gün aynı yatakta uyanıyorsunuz, aynı yatakta uykuya dalıyorsunuz; aynı masada yemek yiyorsunuz, tüm gününüz ve yıllarınız evlendiğiniz o kişiyle geçiyor...
şuan yazarken bile canım sıkıldı benim. gerçekten o evlilik, birlikte mutlu mutlu yaşamanın bir sınırı yok mudur ya? sizce de bunun ömrü kısıtlı değil midir?
Hìç canin sıkılmaz. Ya kavga edersin. Ya sevinirsin ya sevişirsin, birlikte bi film izlersin, rahat rahat dedikodunu yaparsin. Sevgi ve saygi ile bagli uyumlu ciftler icin Aksiyon doludur evlilik. Guzel biseydir.
Ama sirf fiziksel çekiciliğe aldanip evlenenler bu maratonun basinda havlu atar. Bedenden once kafalar evlenebiliyor olmali.
