hayatta 2 yerde şahite gerek duyulur.
hakimin karşısında ve evlenme masasında.
eğer şahit arıyorsanız ya suçlu ya damat olursunuz.
böyle önemli ciddi bir konu yani...
benim hatun da (başımın tatlı belası) evlilik cüzdanını ben alacağım demiş, evlilik cüzdanını olimpiyatlarda altın madalya kazanmış gibi havaya kaldırmıştı.
kadınlar için ne anlam ifade ediyor bilmem-bilemem ama fazla kurcalamayın.
aynı zamanda ayıplamayın, ben ayıpladım benim başıma geldi.
yarın sizlerin de başına gelir.
unutmadan; din dil kültür coğrafya ırk fark etmiyor bu davranış için, genetik hassasiyet olmalı.
hem kadınları da anlamaya çalışmayın, onlar anlaşılmak için yaratılmamış.
sevin saygı duyun sadakatli özverili olun ve sorgulamayın.
horoz gibi davranın, tavuk mu yumurtadan, yumurta mı tavuktan çıkar fazla takılmayın...
horoz gibi işinizi yapın geçin, gerisine karışmayın.
2. evliliğimde ısrarla ben kaldırdım. bu bir devrimdir. eşim aşırı güzel ve zekiydi, şimdi boşanıyoruz ama olsun o kadına ulaşmak kolay değildi. o yüzden memur ona verdi ama kapıp ben kaldırdımm
ilgili duruş, bir sevgi gösterisinden ziyade zafer pozudur. nasıl ki kupa kazanan sporcu ya da herhangi bir yarışmacı, ilgili kupayı havaya kaldırıp objektiflere poz veriyorsa, bu da aynı mantıkla yapılan bir hareket olduğu için zafer pozudur.
bu durumda evlenmek kadınlar arasında zafer kazanmak anlamına gelmektedir. peki bu zafer kime karşı kazanılmış bir zafer oluyor? sonuç odaklı baktığımız zaman evlenemeyen diğer kadınlara karşı zafer kazanmış oluyor yeni gelinimiz.
zafer kısmı evlilik, özne de evlilik cüzdanını havaya kaldıran kadın olduğuna göre, burada erkeğin rolü bir mal olmaktan öteye gidemiyor.
şöyle ki; erkek bir mal, o malı kim kaparsa zafer onundur.
derin analizime göre kadınların yine saçmaladığı sonucu ortaya çıkıyor.
