giyinip, evden çıkıp da ekmek almaya üşenme hallerinin başlangıcı, zamanın durduğu an. hiç içinizde yoksa bile can sucuklu yumurta, menemen gibi güzellikler isteyebilir. peynirin, tereyağının yalnız kaldığı andır.
kardeşe emirlerin yağacağı andır, birden kardeşin dünyası kararı verir.
-ali, abicim şimdi bakkala gidiyosun ekmek alıyosun tamam mı ?
+ya abi şey kem küm.
-uzatma ali haa bak aklıma geldi gitmişken kola da al.
+gitmicem yaa.
-aliii bak kızıyorum sigaramda bitmiş sigara da al.
-ha ali unutmadan 2 tanede gofret al.
takriben 1 dakika ekmekliğe bakarak kilitlenmeyi beraberinde getirir.
bu esnada düşünülenler; bu işi ev arkadaşıma sokabilir miyim/yanında başka şeyler de söylesem marketten getirirler mi/saat kaç ki lan kapıcıya söylesem vb. dir.
olaylar gelişir.
öğrenci evi ya da ailenin evindeki gelişen olaylar çok farklı gelişir aslında ama ortak nokta kimsenin gitmek istememesidir.
hemen gözlerimizi öğrenci evine çeviriyoruz.
-hacı ekmek bitmiş biriniz gidip alın.
+sen nie almıyon le tarraaaam.
-yemek yapıyoz ya birader ayıp ama.
+iyide bulaşıkları da ben yıkıcam nasılsa, danacan gitsin.
%ya ben sabahtan beri temizlik yapıyorum 2 adım yere gitmicem diye direniyoz mınaki.
+iyi o zaman berkefel gitsin.
/haydaaa ayda yılda bir geliyoz onda da ekmek almaya gönderiliyoruz.
-neresi ayda yılda bir, 2 haftadır bizdesin. ne zaman yemek yapmaya kalksam burdasın.
%bu böle olmucak king atalım kaybeden gider alır
-bana uyar hacı.
+hahaha ule nerde gorulmus benim yenildiğim.
/tamam o zaman.
bak bi hırala güreleden sonra gidecek belirlenmesi icin bi oyuna başlanır, king olur ihale olur ki biz pes atıyorduk misal. yemek buz oluyordu ama zevki ordaydı be haceliz. he?
hemen gözlerimizi aile yanına çeviriyoruz.
+oğluuum ekmek al gel hadi baban gelicek birazdan.
-yaa bobama solesak ta o aluvarse (yeni ergen, genc nesil. bizim nesil baban gelicek dendi mi kacacak delik arardı aburam)
+oğlum fırın diğer tarafta ya adam zaten yorgun argın gelicek birde oraya mı gitsin?
-yaaa.
+tamam be kardeşin gider. hadi benim güzel kızım üç ekmek al gel.
*yeeee anne niye ben gidiyorum abim gitsin, hem ben ders çalışıyoruuuuuummmm.(tiki olur bu kız bak demedi demeyin)
+tamam be tamam, sizi doğuracağıma taş doğursaydım. bütün gün uğraşıp didineyim bi de ekmek almaya gönderin beni, yazıklar olsun.
-tomam baeaa ben giderom.
ihale oğlana kalır. sivilceli puşt osbir çekeceğine 2 dk ekmek almaya gidiver. şişko.
öğrenci evinde birgun deli gibi alışveriş yapılmıştır. Heveslenilmiştir, evde akşam ziyafet vardır. Elden gelen en iyi yemekler internetten tarif bularak da olsa yapılır.masa kurulur, artıık yenmeye hazır bekleyen yemekler vardı ve deli gibi açsınızdır. Herkes sofraya oturur, birşey eksiktir, ama çıkarılamamaktadır. Taa ki pişen yemeğin suyuna ekmek bandırmak üzere girişimde bulununcaya dek, ekmek yoktur ki suyuna banılsın. işte o an hayaller yıkılır ve zarlar atılmaya başlanır, bir an önce markete gidilip ekmek alınmalıdır, . zira ne midemiz bekleyebilir ne de yemekler.ki bu zar atımının sonunda da küçük atan yüzü asık bir şekilde markete yollanır.
-ekmek bitmiş marie hadi git de bi ekmek al
+ekmek bittiyse pasta yiyelim anne
-dalga mı geçiyon gız sen benle. çattttttt*
+ulan gün gelicek bütün fransaya yedirtçem bu tokadı da pastayı da görüceksiniz
-ekmek yok yavrum hadi bi koşu al gel..
+ekmek yoksa kurbaiye, pasta neyin bir şey yap anne ya..
-ne diyosun yavrum hiç yerini tutar mı?
+gidiyorum artık buralardan anne ekmek alcek birini bulun yerime.
-hadi hadi..
+tamam ya para ver.
-hayatım..
-efenim canım..
-bence bugün dışarda yemeliyiz hava süper ha?
-allah belanı versin cengiz yine unuttun değil mi!
-hayır hayatım anlatabilirim..aslında ben biliyordum ama sen almışsındır diye..
-!!
ekmek yok seslerini yeni uyanmışken alırsanız uyumaya devam ediniz. Muhtemelen küçük kardeşiniz alır gelir ekmeği.
(bkz: benim bittiğim an bu andır sedat abi)
yumurta yeni yapılmıstır sıcacıktır. sanki sehvetlice 'baaaandır banaa anam' demektedir. bu isteği geri cevrilmeyecektir. dolap acılır ve 'sokk' ekmek bitmiştir. evet evet ekmek yoktur. işte bölye iğrenc bir andır.
