Araya mesafeler girdi. Ben evlendim anne oldum onun bir iş hayatı var. Istesek de eskisi gibi olamayız. Birbirimizi kandırmıyoruz bu yüzden. Ama anılara tutunmak güzel.
Bu hayat dengeler elbet değişiyor ve herkes kendi yoluna kendi seçimleri ile beraber gidiyor. Bu konuyla alakalı yapacak hiçbir şey yok fakat şöyle bir gerçekte var insanlar hayatına gelir ve gider. işin özü böyle. Şu zamana kadar o kadar çok insan çıktı ki hayatımdan, gerek benim gerek onların isteği doğrultusunda o yüzden şaşırmamak lazım.
insanın anasından başkası yalan gerçekten, değer verip fazla anlam yüklediğin neredeyse omuzunda taşıdığın insan gün gelir sana sırtını çeviriyor, o yüzden insanlar ile mesafe koymaya başladım.Keşke bir dağ başında yalnız yaşasam, insanı gene en çok insan yoruyor.
içinde bulunduğum durum. artık siklemiyorum bile. anladım ki ben daha çok değer vermişim gözümde büyütmüşüm aptallık etmişim. şimdi saldım gitt umrumda değil.
bok bi durumdur üzer. ama geçer sonra çok uzun sürmez.
Bakın olabilir. insanların hayatında yeni dönemler oluyor, okullar ayrılıyor, yeni ortamlara giriliyor, evlenenler oluyor daha farklı ve 'düzenli' bir hayata geçiliyor, bu nevi şeyler bir kopma yaratır.
En güzeli, ki benim de böyle 2-3 arkadaşım var, aradaki sevgi bakidir, karşılaşınca, uzun zaman sonra görüşünce bile, en samimi en sevgi dolu yerden devam edilir.
Hiç kopmamış gibi oluruz. Yazışırken de, otururken de.
