Anneliktir en güçlü duygu. Insan bunu ancak yaşayınca bilebiliyor. Nice aşklar, sevgiler , nefret , acı hepsi geliyor geçiyor, bitiyor. Evladıniz olunca gözünüzden sakınıyorsunuz. Ona bir şey olacakmış hissi sürekli aklinizi, beyninizi kemiriyor. Üzerine toz değmesin istiyorsunuz.
Korku o geldi mi ne aşk kalıyor ne nefret ne sevgi ne üzüntü canın tehlikedeyse ananın ölümüne bile üzülemiyorsun can güvenliğini garanti altına alıyorsun sonra agliyorsun
Sevgi dicemde aman be...bu devirde gücü mü kaldı bu duygunun...lanet şey.
ama her şeyin temelinde de bu sevgi var sevgisiz büyüyen insan ile sevgiyle büyüyen insan daha farklı karakterlere evrilebilir sevgi içinde huzuru,aşkı,hayatı,umudu, mutluluğu ve birlikteliği barındırır sevgisizlik bunların olumsuz etkisini gösterir...esen kalın efenim.
En güçlü duygu yoktur,
Sahip olduğunuz duygunun Kişiye ve yaşadığınız olaya göre değişen yoğunluğunun yansıması vardır.
sizin için mutluluğun da, nefretin de, sevginin de, korkunun da, merhametin de
yaşadığınız olaya ve sahip olduğunuz karaktere göre en güçlü duygu olabilme ihtimali olduğuna göre;
Olaylar, yaşattığı duygular ve verdiğimiz tepkilerin hiçbiri en güçlü şeklinde nitelenemeyecek kadar değişkendir.
Çünkü ihanete uğrama hissi, tek başına bir duygu değildir. Aşk, güven, sevgi, dostluk gibi güzel ve yoğun duyguların birleşiminin tam tersi bir duygudur. Ve bu duyguları ne kadar derin hissetmişseniz karşı duyguyu da o derece yoğun yaşarsınız.
Korku, eğer gece uykularinizi kaçıran korkularınız varsa geçmiş olsun. Aşk, yoğun yaşanırsa kolay kolay kurtulamadiginiz bir duygu olur. Haset, insanı insandan soğutur ya da utanma duygusu yerin dibine sokar. Bizi biz yapan duygularımızdır. En aciz olduğumuz en güçlü hissettiğimiz en çok sevdiğimiz ya da nefret ettiklerimizdir. Güzel duygularda buluşmak dileğiyle...
