Gözlerin gözlerime değince
Felaketim olurdu ağlardım
Beni sevmiyordun bilirdim
Bir sevdiğin vardı duyardım
Çöp gibi bir oğlan ipince
Hayırsızın biriydi fikrimce
Ne vakit karşımda görsem
Öldüreceğimden korkardım
Felaketim olurdu ağlardım
Ne vakit Maçka'dan geçsem
Limanda hep gemiler olurdu
Ağaçlar kus gibi gülerdi
Bir rüzgar aklımı alırdı
Sessizce bir cigara yakardım
Kirpiklerini eğerdin bakardın
Üşürdüm içim ürperirdi
Felaketim olurdu ağlardım
Aksamlar bir roman gibi biterdi
Jezabel kan içinde yatardı
Limandan bir gemi giderdi
Sen kalkıp ona giderdin
Benzin mum gibi giderdin
Sabaha kadar kalırdın
Hayırsızın biriydi fikrimce
Güldü mü cenazeye benzerdi
Hele seni kollarına aldı mı
Felaketim olurdu ağlardım
attila ilhan
şiir yeteneğim olsa sana daha güzelini yazardım ama yok lanet olsun ne sanatçıyım ne dünyada bir bokum sana verebileceğim tek şey sevgim.
elif bir simge. gönül kapılarını açan bir anahtar. bir isimden de öte. bir hayal. aşıkların buluştuğu yegane huzur evi. anlık mutlulukların sonsuzluğa eriştiği büyülü bir dünya.
Yuvarlak bir dünyada dik durmanın
Dik ve önde!!
Belki acıyla!!
Ama vazgecmeden durmanın..
Dünya ne kadar dönerse dönsün..
Oldugu yerde kalmanın adıdır elif olmak..
Kac silah varsa elife cevrilir..
Elif hep oldugu yerdedir
Silahlar patladıgında ilk vurulan eliftir..
Zordur elif olmak
Elif olmak hep vurulmaktır
Elif olmak yalnızca elif olmaktır
Ne B, ne T, ne S
Elif
Yalnızca elif
Elif demeden hicbir sey denilemez
Ben elif dedim
Artık her seyi söyleyebilirim..
duyduğumda sinirlerimi bozan nadir isimlerdendir. lise 2 de elif adlı bir kızın yarası var benimde onda ahlarım,şimdi bunu okusa hemen benim ben, kendisinin de kendi olduğunu anlar o derece yani.
"Elif" karanlıkta oturuyordu..
Bir "Be" bulsa açılacaktı yolu..
Ama sırdı "Be"...
"Elif" sırrın varlığını bile bilmiyordu...
Oysa gelmesi gerekiyordu "Be" nin...
Gelmesi ve ayağına düşmesi "Elif" in...
Her Elif'in yolunu açacak bir "Be" Yaradan bir Yar var ki..
Kelâmını başlatır bir Elif ile...
Cümle içinde Elif'in varlığını hissettirir sabretmeyi bilene...
Elif'i cümleye sevdirir, cümleye Elif'i faydalı kılar...
Kelâm'ını kalbe vahiy kılan bir Yar vardır ki;
Elif'liliğin idrakinde olmayan her yürek için büyük sıkıntılar verir...
Bu, o Yar'in merhametindendir, fazlındandır...
Elif...
Yar'sızlığı seçtiğin gün...
"Be" nin yakınlığına el çevirdiğin gündür...
Aşk'ı anlatan bir cümle başlamaz artık...
Yusuf'un kıssası başlamaz artık...
Karanlık bitmez, kuyudan çıkmaz bir sultan;
Züleyha'nın yüreği aklanmaz aşk'la...
Elif...
Yar'sızlığı seçtiğin gün...
Onulmaz yaralar açılır yüreğine...
Varlığından bîhaber olduğun belde-i ahsen'e...
Artık sen hüzün mevsimini yaşarsın her dem...
inşirahı dileyen dilin yorulur...
Aşk'ı dileyen yüreğin yorulur...
inşirahı dilersin her dem...
Zikri özleyen gecelerin şikayetini duyar kulakların...
Dilin damağını özler...
Dilin Yar'in adını özler...
Elif...
Yar'sızlığı seçersen...
"Be" nin yanında olduğunu hissedemezsin...
Aşk'ı anlatırlar sana, vasfının "arayan" olduğunu anlayamazsın...
Girdiğin her sokakta oyalanırsın...
Be'nin sokağına varmaz ayakların...
Aşk'ın sokağına varmaz...
