bugün

Bir kisiyi hala düsünebildigine göre, kalbinde varoldugunun kaniti anlamina gelen söz.
bir yerde okumuştum. yılanlar ölmeden önce gözlerinin içindeki son görüntüyü başka bir yılana aktarabiliyorlarmış. tam olarak böyle olmasa da buna benzer bir şey. bu bana ''yılanların öcü'' tabiri de sanırım buradan geliyor diye düşündürmüştü.

yılanlar bunu yapabiliyorsa belki biz de yapabiliyoruzdur. ve hatta düşündüklerimiz de bir yerlerde varolabiliyordur kim bilir? belki de biz henüz onları yılanlar gibi, buraya getirebilme yolunu bilmiyoruzdur sadece. daha da güzeli, orası tam düşündüğümüz gibi, tüm olasılıkların en güzellerinin olduğu bir yerdir. tam da olması gerektiği gibi...

''Bir yer var, biliyorum;
Her şeyi söylemek mümkün;
Epeyce yaklaşmışım, duyuyorum;
Anlatamıyorum. ''

belki de şairin dizelerinde bahsettiği yer de buna benzer bir yerdir kim bilir?

yılanların aksine bizler hayallerden, güzel düşüncelerden oluşan şehirler, ülkeler aktarabilseydik gözlerimizden birbirimizin gözlerine keşke. birbirimize her baktığımızda gözlerimizin derinlerinde olası en iyi, en güzel halimizi görebilseydik, gösterebilseydik.
dünyayı dünya yapan somut kavramlardan öte, somut kavramları algılama biçimimiz değil mi zaten..

tüm bilinenleri veya tüm bilinmezleri betimlerken yaşadıklarımız,
kimi zaman galip kimi zaman mağlup kaldıklarımız..

hep kendi içimizde didindiğimiz ve çeliştiğimiz..

bizi biz yapan değil mi düşüncelerimiz, yokluktan binbir zorlukla var ettiğimiz kelimelerimiz..

düşünüyorum öyleyse varım..