zayıflık olarak görülebilir ama güzel bişeydir. şahsi düşünceme göre insanı insan yapan duygularıdır. yıllar gectikçe bişeyler yasadıkca alışıyoruz olaylara ve insanlara. bu da duygusal olarak tepkisezlişleştiriyor bizi. ve insan olmaktan her an, her olay da uzaklaşıyoruz. duygusal olamak ne kadar zayıflık olsa bile insalıktır. olmalıdır. sevmeyi unutup hala insanım demek olabilir mi? bu yönden düşünülürse daha iyi anlaşılabilir düşüncelerim.
Duygulara göre hareket etmek zayıflıktır. O dıştan taş gibi duran insanların kafalarında neler dönüyor bir bilseniz. En azındam ben böyleyim. Arkadaşlarım bana dünyanın en gamsız siklemez insanı derler ama kendi başıma kaldığımda deliriyorum.
Hepimizin duyguları var. insan olmanın doğası bu, zayıflık değil. Önemli olan insanın kendini kontrol etmesi.
Yerine gore duygusallik yasama anlam katar. Hayati renklendirir. Rahat olup icten geldigi gibi davranmak lazim. Zaten tecrubesiz insan istese de mantigiyla hareket edemez.
Duygusal olmak hayata iyisiyle kötusuyle daha fazla kendinden biseyler katmaktir zira hayattan da gereken tecrubeyi almaktır. Yalnız fazlaca duygusal olmak değil sorun fazlaca duygulara kendini kaptırip o yönde hareket etmektir. istemsiz sonuçlar doğurabilir bazen.
