oysa ben ben geçmişinin bütün kırılmışlıklarını, incinmişliklerini unutturacak şekilde saçlarını koklamak istemiştim.
oysa ben, seni ve kendimi sonsuz uçurumlardan kırlara çekmek istemiştim.
oysa ben, seni sevmiştim...
Vardır herkesin kim ve kimse olmak için uğraştığı koca bir yığını. Altından kalkmakta zorlandığı ve gidilcek tek kapısı olmayan. Artık şişirmicem de kulaklarınızı.,sizce boş konuşmalarımla. Sözüm sana değil feyyaz usta sözüm geldiğim onca kapıdan beni geri çevirenlere de değil. Sözüm kapıdan içeri alıp ana avrad sövenlere. Sözüm bir ve her için uğraşıp, beni kim ve hiçe koyana. Sizler o koskoca bir yılda hiç mi yağmur yağmayacak diyorsunuz, bense o koskoca yağmurlu yıllarda hiç mi güneş acmayacak diyorum. ikisi çok farklı. Sizler kendi gözlerinizle gördüğünüz dünyadan, başka ve kimselerin hayatlarını görmüyor birde görmezden geliyorsunuz bizi. Soruyorum size en tepedeki buluta yağar mı yağmur hiç? Her damla sizden çıkıyor bizi ıslatan. Bizim her yerimiz ıslanırken, bir çiş misali sıçrıyor uzerinize. Görmüyor ve hissetmiyorsunuz. Dost deyip kapısını da çalmıyorum kimsenin. Derdimini de dermanımı da ben buluyorum artık. Sizler güçlü nasıl olunur öğretmediniz bana ama nasıl hiçlik olunur öğrettiniz. Evet. Benimde herkes gibi kim ve kimse olmak için uğraştığım koskoca bir yığınım var. Ama kötü olan ne biliyor musunuz ben kendimi bile herkesleştirirken, sizleri herkes kelimesiyle bile yan yana koyamıyorum. Tam da üstünüze alınmanız için....
