Bir arkadaşım, esas odak noktası, avrupa’daki ticari ihtisallerinin rahat yönetimi olmak üzere burada şirket kurma aşamasında..
Rahatsız olduğum konu şu; bana da ballandıra ballandıra anlatıyor. Bir insan kendisini aldatılmış hissediyorsa, yaptığından mutlu değilse, dolandırılıyorsa; bilirim ki, tek bir tepki verir: başkalarına da tavsiye etmek. insan, bencil yapılı bir canlıdır ve iyi bir kaynak bulduğunda genelde paylaşmaz. Bir hata yaptığında ise, içgüdüsel olarak “en aptal ben değilim ya” düşüncesiyle yediği haltı çevresine yaymaya çalışır. Zaten bu ponzi oyunlar da tam bu nedenle bir anda yayılır. Çünkü para yatıran, canhıraş bir biçimde kendi kendisine gerizekalı olmadığını ispata çalışıyordur.
Bunun beynini neyin kurcaladığını anlarsam ileride ben de düşünebilirim.
bir yandan “vergi yok, gelir bol, her yer zengin” fısıltılarıyla kulakları dolduran, öte yandan “aman dikkat et abi, orası bambaşka dünya” uyarılarıyla içe hafif bir tedirginlik salan hadise.
vergi yok, bürokrasi minimum, prestij maksimum.
birkaç günde offshore ya da free zone şirketini kurabiliyorsun.
ama sonra başlıyor asıl mesele: banka hesabı açmak, ikamet almak, 'sponsor' bulmak...
ayrıca her şeyin parayla çözüldüğü yerde, paran yoksa hiçbir şey çözülmüyor.
ha bir de 'dubai'de şirket kurdum' diyene mutlaka biri çıkar 'paranı mı aklıyorsun?' der, alış.
