zamanında çok yaptım. kendim için, sevdiklerim için. sonrasında böyle bir şeyin zırva olduğu sonucunu çıkardım.
ve fakat efenim zamanında ettiğim duaların kabul olup olmamasından ziyade, başkası için ettiğim duaların içsel bir huzur getirdiğini söyleyebilirim.
o ki beni yaratan ve bana doğru yolu gösterendir.
beni yediren, beni içiren o'dur.
hastalandığım zaman bana şifa veren o'dur.
beni öldürecek sonra diriltecek olan o'dur.
ceza günü hatamı bana bağışlamasını umduğum da o'dur.
ey rabbim!. bana hikmet ver ve beni iyiler arasına kat.
yaradan karşısında acizliğimizi sonuna kadar hissettiren kavramdır.
Allah her kulunun dua etmesine izin vermiyor.
bazı insanların hayatları öyle muntazam, güzel sürüyor ki, Allah bu kullarına dua ettirmiyor.
Allah sevdiği, değer verdiği kullarının dua etmesine gönderdiği musibetlerle izin veriyor.
dua eden insanların Allah katında muhatap alındığının bilinmesi gereklidir, ve bu ne yüce bir şereftir.
Hayatında duayı bırakmayan kimsenin helak olmayacağını efendimiz (sav) bize müjdeliyor.
dua eden kişinin "istedim ama gerçekleşmedi" demeye lüksü yoktur. hatta bunu hayra yorup hesab günü dünyada yapmış olduğu duaların karşısına muazzam sevap olarak dönmesini bilmesi gereklidir.
duadan bıkkınlık gösterilmemesi ve mezara kadar dua etmeye devam etmemiz gerekli olduğunu unutmayın.
duasız bir hayat düşünemeyiz.
