orijinal hali diyarbekir.
Arap egemenliği sırasında "diyār" (ديار) ve Bekr " (بکر) isimleri ile "Diyâr-i Bekr" olarak kayıtlara geçmiştir. "Diyar-ı bekr" daha sonraları "Diyarbekir" halini almış ve Diyarbakır'a evrilmiştir.
Amed ismi ise Asur kökenli bir isimdir.
Fars yahut Kürt dilinde değil.
Asur kaynaklarında "Amidi" ya da "Amedi" olarak geçmektedir. Roma ve Bizans kaynaklarında ise şehrin adının "Amid, O'mid, Emit, Amide" şeklinde adlandırıldığı görülmektedir.
kısaca Amed ismi Kürtçe olmayıp, Farsça olduğu gibi kent ismini diyarbekir yapan biz değil, daha önce bu bölgeye gelen Araplar olduğu ortadadır.
bir faşistlik yapıldı ise Araplar Asurlara yapmıştır.
ne Türkleri, ne Kürtleri ilgilendiren bir durum var ortada. *
doğduğum şehir olması bir anlam ifade etmez. Allahtan babam diyarbakırlı değil ki onun sayesinde memleketim tokattır diyebiliyorum. diyarbakırla tüm ilişiğimi kestim. daha anneannem falan ölmediği sürece diyarbakır'a adımımı atmam. türk yüzü göremiyorduk aq neresini seveyim. %62 si hdp ye oy veriyor. bu da demek ki her 100 kişiden 62 si terörist.
Insanlarinin büyuk coğunlugu egitimsiz saygısız ve saldırgan. Esnaflari ve dolmuşçularin insanlarla iletisimleri berbat. Sadece yemekleri güzel bu şehrin.
Akraba evliliği facialarında 1 numara olması nedeniyle dünyadan bütün Üniversitelerden genetik araştırmacıların geldiği belgesellerde "in turkey this is turkey" diye anılmasına neden olan utanç kaynağımız, ülkeden kaçmak için 48873745 nedenden biri.
türkiye'nin en gereksiz şehirlerinden biridir. bir halta yaramazlar. sürekli türkiye'den götürürler. para, asker... şehrin içi pkk'lı kaynar. pkk denen götten yemişlerin örgütü burada kurulmuştur. derhal türkiye cumhuriyeti'nin sınırlarından şutlanması gerekmektedir. o yüzden:
öncesinde 2 gün ayrı kaldığımda geri dönmek için büyük bir istek duyduğum bu şehirden şimdilerde öylesine uzaklaştım ki. geri dönecek olma düşüncesi bile nefesimi kesiyor. dönmek istemiyorum, midem bulanıyor, nefret ediyorum. ayaklarım geri geri gidiyor, süreyi uzatmak için bahaneler yaratıyor, yeni işler icat ediyorum.
artık ait hissetmiyorum kendimi oraya, ziyadesiyle yabancılaştım. benim için sadece doğduğum şehir olarak kalacak. içinde evim, ailem, dostlarım, anılarım olmasına rağmen yakınlık duymuyorum. Belki de son zamanlarda utançla hatırlayacağım, derin pişmanlıklarla kavrulacağım anılar biriktirdiğimdendir.
bir daha geri dönmeme seçeneği sunulsa tereddüt etmeden memnuniyetle kabul ederdim.
Diyarbakır (Kürtçe: Amed),[2][3][4], Türkiye'nin bir ili ve en kalabalık on ikinci şehri. TÜiK ADNKS verilerine göre 2019 sonu itibarıyla 1.756.353 kişilik nüfusa sahiptir.[5] ilin yüzölçümü 15.272 km2'dir. Valiliğin denizden yüksekliği 674 m'dir. Diyarbakır kent merkezi yaklaşık 9000 yıllık bir geçmişe sahiptir.
Adındır, dudağımda asırlık
Esrarına amade yalım
Adındır, terk etmez, sıddık
Vurur yumruğunu
Sadrıma sadrıma
Hücremin başkenti suskunluğun
Gözlerin, yalın kılınç
Gözlerin ıssız, kallavi
Bir benim şimdi
Firari sensizliğin belasında
Bir benim tütsülü
Voltalı ahrazlığa
Şimdi yürek yorgun
Virane, ıssız
Ansızın yaşlanmış bir gecede
Yaşlanmış canına kadar
Orostopolluk
Sırtlanca, sefil
Yığınların tenhasında savrulmuş
Yırtılmış bir hecede
Kursağıma avazın gelmiş
Sevmişem, şahidim dağlar
Sevmişem Allah’ına kadar
Ölünceye dek değil
Ölümden sonra da
Yeşerinceye değin
Tutuşan ellerimiz
Seni yangın bağrımın
Avlusuna gömmüşem
Çifte dikiş gider sabanlar
Fersiz toprağın koynu
Fersiz, yetim, analar
Kuş uçan, kervan geçen
Bostanlar ölgün şimdi
Ölgün Dicle denizi
Ve çakırkeyif buğdaylar
Kahyalar körkandil çeper
Mösyölerde bir kültür
Nankör çıyanlık
Kepenekler mahzun
Bağlamalar öksüz
Kalleşlik mazinin töresine
Şimdi âdet diye bellenen
Hicapsız ikirciklik
Heybesiz bulvarlarda
Cartalı haybeciler salınır
Dümenci dubaralar
Ertekeden nümayiş
imam kayığındayız sürgit
Façalar çiğnedik muttasıl
Erce, âdil, hilesiz
Bundandır kavlimizden kaçışı
Geçmişi tam kınalı
Piyazcı sendikalar
Kaparoz puştlarının
Çifte dikiş gider sabanlar
Cana bir çınar gerek
Yüreğin, yüreğin gibi serin
Derin kuyular içim
Mars olmuş, dumanaltı
Kaybolmuşam, gel artık
“Karışsın köz yaşlarımız
Karışsın, yeşil…”
