2.
-
divan edebiyatı kendine aşık bir edebiyat. üstelik haklılar da.
"bül-aceb 'ayyar-ı efsun-gersin ey kilk-i nedim
çok tabiat ser-hoş eylersin bu darularla sen"
"ey nedim'in kalemi fevkalade büyüyicisin çapkınsın
sen bu ilaçlarla çok insanı sarhoş edersin"
nedimciğim birine şiir yazarsa sonunda böyle nasıl yazdım ama diye kendini övmeden duramaz.
1.
-
Övgü soyler ve yakarır. Bütün güçlüleri över ve onlara yakarır. Uysalligi yüzünden sevgiliye karşı da boynu büküktür, onu da över ona da yakarır.
Sözcüklerle oynamaktan başka bir şey yapamaz.
