toplum düzenini sağlamak, insanların birbirileri ile olan ilişkilerini zedelemeden kaynaştırmak ve yalnız kalmışlığın, çaresizliğin yarattığı manevi boşluğu doldurmak için ortaya çıkartılmış, insanlık tarihinin başlarından günümüze kadar uzanmış ve kişilerin yaşam alanlarına göre çeşitlilikler göstermekte olan olgudur.
tanrı ve evrenin yaratıcısı diye bir şey varolmadığı (bkz: ateizm) için, ilahi niteliğe sahip olmayıp insanların kendilerini tatmin etme amacıyla uydurdukları sonradan da egemen sınıfların elinde uyusturucu olarak kullanılmış dogmalar toplaması.
burjuvazinin dini olan vicdan tekleyeceğinden olmazsa olmaz bir mefhumdur. benim bahsettiğim olmazsa olmaz eskimeyen yeni: islam'dır. din denince aklıma o gelir. islam üzerinden diğer dinlerin savunuculuğunu yapıyor olmak akıllara gelmesin deyu işaret etmek istedim.
salt ahlak tek başına asla yeterli olamayacaktır insan için. nedeni, görece kelimesinde gizli. benim inandığım ahlaki değerlerle seninkiler çakıştığında ortaya çıkacak sıfat kesinlikle hakaretamiz olacaktır. genelgeçer ahlak kurallarını geçelim, şöyle komple dünyanın birleştiği bir ahlak anlayışından bahsedelim öyleyse, adı da dünya anayasası olsun. eh bu durumda herkes için genel ahlak kuralları meydana gelmiş olacağından çakışma/çatışma son bulacaktır ve bunun da adı din olur yine.
ne oldu şaşırdın? lakin aynen öyle.
hep söylerim islam dininin ilke ve şiarları kötü niyetlinin zararından diğerini korumak üzerine bina edilmiştir. kötü niyetli amacına ulaştığında da zararı telafi etme metodlarını devreye sokan harika bir düzenin sahibidir islam.
3 kişi bir araya gelip öznel yargıları nedeniyle doğru kararları veremez, ama sözkonusu mesele din olduğunda "olmasa da olur" denilebilir. [hayır hayır, lütfen...bu saçmalığa cevap vemek istemiyor-d-um.(oysa)
"Ne irfandır veren ahlaka yükseklik, ne vicdandır; Fazilet hissi insanlarda Allah korkusundandır." (mehmet akif ersoy)-tanır mısın?-
olmasaydı ve oldu böyle oldulardan çok neyi amaçladığı ve nasıl bunu başardığına dikkat çekilmeli. insanlara bir şeyi vaadettiğin ve bunu gerçekleştirdiğin zaman bunun karşılığını alırsın, bir güler yüz mertliğinin karşılığıdır.
işte böyle bir şey bedihi bir şekilde ahiret inancı için söylenemez. çünkü vaadedilen şeyin yapıldığına dair belge yok. kimse dinlerin yalan veya doğru olduğuna dair noter tasdikli bir belge getirmedi. bundandır ki inananlar ya yadırgandı ya da bu inancı taşımak istemeyenler de şüphelerini içerde tutup diğerleri gibi görünmeye itildi. bu her kitap gönderilen kavim için ortak payda.
incilin değişmesine rağmen gobbels'in dediği şu, "hristiyanlık etkili, çünkü iki bin yıldır aynı şeyi tekrarlıyor.". yani sürekli aynı şeyi duyan insanlar zamanla başka bir doğrunun olduğuna bile inanmak istemiyor. bir nevi truman show oyunu.
olayın asıl inancı sınayan tarafı da aslında dünyanın tamamının kurgu olma ihtimali. yani insan mı evrenin içinde evren mi insanın sorgusu ve olaylara sebepler dahilinde bakma gerekliliği. din size insanüstü bir güç sağlayacağını, kimsenin yanınızda olmadığı zaman huzur vereceğini vs vadeder. ancak bundan medet ummaya başladığınız an karşınıza çıkan her güçlükte mütevekkilane inanca dayanağınız artar. işte bu sebeplerin tümü inancınızı daha da arttırır. bel bağlamadığızda da tam tersi geçerli.
bu kavramı iki anlamda değerlendirmek gerekir diye düşünüyorum:
1. toplumun büyük kısmı tarafından anlaşılan (ya da anlaşılamayan) şekli.
2. toplumsal şartlanmalardan arındırılmış hali, yani çok küçük bir kesim tarafından anlaşılan biçimi.
1.'de insanın yarattığı tanrı ve sorgulanmadan uyulan veya uyulamadığında cezası olan kurallar vardır... işte bu anlamdaki 'din afyondur'. bir emir komuta zinciri düşünülür ki bunun temelindeki hata tanrı kavramına dayalılığıdır. 'yukarda' (veya lafta 'her yerde' olan) bir tanrı... işte 'şu an dünyadaki pek çok olumsuz şeye sebebiyet veren anlayış' da budur.. (bkz: zeitgeist the movie) - (bkz: zeitgeist addendum)
2. ise gerçekten az kişi tarafından gerçek anlamda sahip olunan bir anlayıştır ki, ne temelinde ne de herhangi bir yerinde tanrı kavramı yoktur. zecharia sitchin'in yazdığı gibi 'uzaydan gelen bir ırk dünya'ya insan ırkını 'ekti'yse bile bu onların tanrı olduğu anlamına gelmez. zira onları da bir üst boyuttan bazı varlıklar meydana getirmiş olabilir'.
'din', 'evrensel sistem'in ta kendisidir. "iyi ahlaklı olmak evrensel sistemi anlamayı sağlamaz, evrensel sistemi -beynin kapasitesi kadarıyla- kavramak insanı iyi ahlaklı yapar."
toplumun din kavramını anlayışı kalın bir sis tabakasıdır. umarım evrensel sistemi 'din' adı altında olsun veya olmasın kavrayabilenler çoğalır da bu sis tabakası ortadan kaybolur.
tarihsel olarak toplumlari bir arada tutabilmek icin ortaya cikarilmis olan buna ragmen hepimizin kutsiyetine adimiz gibi emin oldugu sosyolojik bir kavram.
bir insanı öldürmek istiyorsanız bunu din için yapabilirsiniz... ya da din için bir insanı öldürebilirsiniz, iki durumda da seçim sizindir... ve tabi öldürmemeniz gerektiğinin altını çizen de bizzat dinin kendisidir.
diğer bir durum ise; ilahi adalete inanacak kadar salak oluşunuzdur... ya da salaklığınız adaletin ilahiliğinden kaynaklanmaktadır... her iki durumda da sizden daha akıllı birilerinin sizi ütmek için kulandığı şey dinin ta kendisi; sizin için geçerli olan tanımı ise ilahınızın adaletidir.
insanlari biraraya getirmesi, baris yaymasi yerine, tarih boyunca savaslarin, kiyimlarin, her turlu felaketin nedeni olmus, halen olmakta ve ne yazikki insanlik yokolana kadar olacak kurallar butunu.
keske hic olmasaymis.
dünya'da olup biten sapkınlıklara şöyle bir göz attığımızda, siyasetten bile daha fazla sapkınlık kurbanı olan şeydir. eğer din diye bir şey olmasaydı dünya üzerindeki sapkınlıkların, kötüye kullanmaların %50 azalacağı apaçık ortadadır.
eğer zamanında fikri menfaatleri için ortaya atanlar olmasaydı salt ahlak öğretileriyle daha sorunsuz, daha barış içinde ve daha mutlu yaşardık. allaha kendi istediğimiz şekilde belli kalıplara sokmadan ibadet etmenin hazzını yaşardık. mecbur hissettiğimiz için değil sevdiğimiz için tapardık ona.
Tek tanrılı dinler de cennet-cehennem kavramı ile kader arasında bir paradoks vardır. Eğer her şey doğuştan alnımıza yazılan kaderimiz ise niye cennete veya cehenneme gönderiliyoruz? Yani Hitler'in alın yazısı doğuştan belli idiyse, Hitler neden cehenneme gönderilecektir?
yemek ve barınmaktan sonra gelen insanın en büyük ihtiyaçlarından. gerekli bir oluşum. aidiyet duygusunun yarattığı huzurlu bir iklim. her dine saygımız sonsuz yeter ki sevgiden beslensin.
hayatı materyalist bilimlerden biraz farklı bir şekilde açıklamaya çalışan sistemlerdir. şimdi çoğu dindar ile şu konuda belki zıt düşeceğiz ama bilimin evrimi olduğu gibi dinin de bir evrimi vardır. materyalist bilim her ne kadar bu din evrimini psikolojik açılardan açıklamaya çalışacak olsa da ve dinleri tamamen yadsıyacak olsa da, dinlerin bu algıladığımız materyalist dünyanın üzerinde anlamları vardır. çoğu filozofun da farkına vardığı hatta albert einstein'ın da materyalist bilim ile ortaya koyduğu üzere bizim algıladığımız bu dünya, mekanlar ve zaman tamamen göreceli ve bir ilüzyon. bu evrenin zaman ve mekan ötesinde bir özü var. materyalist bilimler bu zaman ve mekan kısıtlarından çıkamıyorlar ve çıkmamaları da gerekir. din ile bilimin işlevi işte burada ayrılıyor. din bizim bu evrenin özü ile ilişkimizi kurduğumuz bir araçtır ve binlerce yıl da geçse dinler bu işlevi devam ettirecekler.
dinlerin diğer bir işlevi de egomuzun yarattığı birey olduğumuz ilüzyonundan kurtulup daha büyük bir resimin parçası olduğumuzu bize göstermesidir. bu insanların evren ile bütünleşmelerini, materyalist dünya ile tam da uyumlu olmayan egolarımızın gerçek evrenin özü ile uyumlaşmasını sağlar.
bu nedenle dinleri tamamen yadsımak yerine, dindar insanları anlamak ve işin özünden uzaklaşmadan şekilsel değişimler yaşamak insanlık için çok daha iyi olacaktır.
din afyondur. insaları sömüren güzel araçtır. bu kaleyi ele geçirmek demek o dinin mensubu tüm insanları ele geçirmek demektir.
bunların sırtından hertürlü maddi ve manevi desteği bulabilmenizde haliyledir.
