bugün

yıllar önce, yeni yeni kitap okumaya başlamışken,
şahsen maruz kaldığım kullanım biçimi şu şekilde olmuştur:

ben: abi okumak ayrı bir alem yeni bir dünya.
artık yazınkürede yaşamaya karar verdim,
okuryaşar olarak adlandırıyorum kendimi.

artık görüşülmeyen arkadaş: okuryaşar derken.

ben: kendi uydurduğum bi kelime.
hayatı okuyarak anlamlandırma ve...

aga: anlam derken?

ben: e maymun değiliz nihayetinde. geyik geyik bi yere kadar.
geceleri bazen yapayalnız kalırsın hani ve anlamsızlık sarar 4 bir yanını.

aga: geyik derken?

ben: offf be. işte şimdi yaptığın şey .ına koyim.

aga: ahahahahaha!
o anda, o sirada anlamina gelen sozcuk.
(ara: derken)
--berfu,ev arkadaşım?
--ev arkadasım derken?
--yani birlikte yaşıyoruz diye,
--birlikte derken?
--nyse hallettin mi işlerini?
-- iş derken?
--çok yorulcam diyodun?
--nasıl?
--hay allah belanı versin
gidiyorum bu defa bitti..derken?
(bkz: aslolan aşktır)
(bkz: serbest çağrışım)
birinci cümle ile ikinci cümle arasındaki geçiş sürecini, karşı tarafın lafa atlamasını önlemek için kullanılan ıfade.
muro denen zıbık dizi karakterinin milletin diline doladığı gıcık kelime.

unutmadan;

(bkz: avrupa yakası)
adanalı dizisinde de sıkça kullanılan söz.