duygusal hassasiyeti normalin üzerinde olan şahsın başına gelmesi kaçınılmazdır. esas mesele depresyonda olmak değildir. mesele depresyondan çıkmaktır, daha zordur.
belirtilerini okuduğum zaman ennee e ben depresyondaymışım ya la dedirten rahatsızlıktır.
özetle ;
hiçbir şeyden keyif alamama,
her şeyin anlamsız gelmesi,
yoğun bir mutsuzluk ve umutsuzluk hali,
uyku düzensizliği,
motivasyon düşüklüğü,
konsantrasyon güçlükleri,
alınganlık, aşırı duygusallık,
sürekli kafayı dinleme isteği;
herkesten, herşeyden uzaklaşma arzusu
halk arasında, korkunç bir hata yapılarak, aşırı küçümsenen rahatsızlık. '' aman kafana takma olur biter '' gibi cümleler de, moral vermekten çok sinir bozucu oluyor. arkadaşlar, kimse gönüllü olarak depresif olmaz. kimse depresif olmayı istemez. çoğu kişi bilmeyebilir ama '' iki ay tedavi görür atlatırım '' hastalığı değildir depresyon. süründürür. evden çıkartmaz. umutsuzluğa götürür. kafanı taksan da takmasan da beyninin bir köşesine simsiyah yapışır, dolaplara tekme tokat girişesin gelir. öfkeli olursun, elin kolun olur olmadık titrer bir de, hele kafein tüketiyorsan.
lütfen bu rahatsızlığa sahip olanlara karşı daha anlayışlı olalım. alıngan olabileceklerini unutmayarak onlara yaklaşalım.
Ruhsal çöküntü durumudur. Kimi zaman sevgiliden ayrılındığında, kimi zaman sevilen insanları kaybetmenin verdiği boşluk sonucu oluşur. insan sürekli uyumak, sürekli bir şeyleri unutmak ister yada hayal dünyasına dalıp gider. Naçizane tavsiyem depreşmek istemiyorsanız, kendiniz olun ve kimseye gereğinden fazla değer vermeyin.
çok fazla hafife alınan illet. ilaçla kesin tedavi garantisi yok. hele major ise insan yakasından atamıyor. mutlaka topluma karışmak, istikrarlı insan ilişkilerine sahip olmak gerekli, onunla savaşırken.
bu illete sahip biri hiç beklenmedik anlarda patlar. zaman zaman boşlukta, düşüyormuş hissine ve koyu karamsarlığa sahip olduğu görülür. kesinlikle küçümsenmemeli. savaşımında anlayış ve iyi niyet çok önemli, lütfen unutmayalım.
yalnız kalma isteğiyle başlar genellikle. insanın kimseyle konuşası gelmez. hayatın anlamı yoktur sanki. intiharı bile düşündürür. kimi zaman kimseyi umursamamaya sebep olur. insanın kendisini bile.
Bu hastaligi yaninizda tasirsiniz ama varligindan haberiniz cok zor olur. Cunki bu sizin basiniza asla gelmeyecegini dusundugunuz seydir. Egonuza bunu yediremessiniz bir turlu. Ben dersiniz okadar kisinin derdi ile ilgilendim kendi sorunumu mu cozemeyecegim? Iste bunu yaparsaniz ve inatla surdururseniz kapana sıkıstınız demektir. Neden mi? Birkere siz siz degilsinizdir artik sinirleriniz okadar gerilmistir ki gece uyuyamaz sabah da bunun etkisi ile dusunemez olursunuz. Koca bir gunu bos duvara bakarak gecirdiginiz olur. Cevrenize okadar saldirgan olursunuz ki sevdiklerinizi ciddi anlamda uzmeye baslarsiniz. Tedavi olmayi geciktirince daha ne olacagini sayayim? Toplumda en olur olmaz yerlerde sebebsiz yere aglamamak icin kendinizi zor tutarsiniz. Hadi bu duygusal yuklu tavirlari gecelim. Bir zaman sonra dunyayi onemsememeye baslar ve gittikce daha cok kendi kabugunuza cekilirsiniz. Yanliz olmaya kendi kendinizi mahkum edersiniz.Aslinda sizi bu durumdan cikaracak birine ihtiyac duyarsiniz ama bunu kimseye soylemeye cesaretiniz olmaz. Gun gectikce bu hastalik gecmez bir muddet kendini saklar ve birden ortaya yeniden en olmadik yerde cikar. Depresyonda iseniz cekinmeyin tedavi olun derim.
işler biraz yolunda gitmeyince hemen herkes depresyonda olduğunu iddia ettiği için pek fazla ciddiye alınmayan hastalık. oysa psikolojik rahatsızlıklar hastalıkların en çok çektirenidir.
birtakım hormonların yeterli salgılanmaması, bazılarının da fazla salgılanması, kendi başlarına karar vermeleri haydi hoppa çoğalalım arkadaşlar demeleri sonucu ortaya çıkan durum.
mevsim değişimlerinde sıkça görülür. iş bu yüzden; hazır bahar gelmişken, hormonların kendi çüklerinin doğrultuısunda hareket edip, sizi esir almaya çalışmasına teslim olmadan temiz havayı koklayıp, canlanan doğadan ilham alarak kendinizi yenilemeye çalışmalısınız.
Kendini değerli hissederken , seni sana değerli hisettrien etkenleri kaybetme değersiz hissetme durumu. Bakınız Üniversite 1. sınıf öğrencileri (aile, para, sevgili) kaybetme.
