konuşma
gülme
yeme
içme
uyu
uyan
su iç tekrar uyu...
arkadaşlarının tesellilerinin faydasız olduğunu hisset.
en güçsüz şarkıları dinle
uyu
uyan
tekrar uyu...
bunları kişiliğe göre ( benim oldukça fazla) tekrar edeceksin. 10-20-30 tur.
ve bir süre sonra şebnem ferah'ın en güzel şarkılarından bir söz gelecek aklına, 'biraz uzun sürdü ama adeta, yenilendim...' (bkz: daha iyi olmaz mıydı)
ps:ilk uyunun ardından gelen uyan aşamasındayım 2. turdayım.
evden dışarı çıkmamak, çıksan da sıkılmak, her şeyden sıkılmak, uyuyamamak, ne olduğunu bilmediğin bir şeylerin eksikliğini hissetmek, arayışa girmek.
içinde bulunduğum ruh hali.
herşeyden bıkma, usanma, hayattan soğumak * diye özetlenebilir.
herkes yaşamı boyunca* bu süreçten geçecek veya geçmiş olabilir. zordur kaldırması depresyonu, hatta intihara kadar sürükleyebilir.* dikkat edin dostlarım, özellikle genç dostlarım sözüm sizedir.
zamanında ben bunu kesin yaşadım. doktora gitseydim muhtemelen ağır anti depresan tedavisi verecekti. gitmedim. ağzıma sıçıldı nerdeyse ama gitmedim. sıkıntılı, stresli yaşamıma bir süre ara verince oda gitti yavaştan yavaştan. yakın zamanda yine gelecek o ben hissediyorum. her yıl mutlaka yoklar. boktan bir hastalıkımsı.
öyle kötü bir şeydir ki, size gelen süper bir iş teklifini kabul edersiniz, ama sevinsem mi sevinmesem mi çelişip durursunuz, depresyona girenlere dünya verilse bile pek sevineceklerini sanmıyorum.
inceden hallerini gösteren halet i ruhiye. hep bir bokluk hissi, hazan mevsiminin merdivenleri yavaş yavaş çıkması, yaşlandığını hissetmek, tatlı krizleri. sonrası iyilik güzellik olsun da.
Buyuk sehirlerdeki ekonomik var olma, sinir,stres,insanlarin birbirine guvenememesi,herkesin ve her seyin sahte,suni,yapay olmasi. Modernlesmenin bircok seyi anlamsizlastirmasi ile ,insanlarin tembel,keyfine,bogazina duskun ve de inancsiz olmasi , yasamin sadece bu dunyadan ibaret oldugunu zannetmemiz ile beraber bati toplumlarinda ve soz zamanlarda da turkiyede cok fazla gorulen rahatsizlik. Gidin kirsala bakin. Insanlar imkansizliklar ile bogusuyorlar ama sehirlerdeki insanlardan daha mutlular. Cunku surekli arkalarini kollamak zorunda degiller.
insanın hayatını burnundan getirir resmen. iş depresyonu / meslek depresyonu gibi bir türü varsa eğer sonuna kadar yaşadığım şeydir. çok mutsuzum sözlük...
Boyle butun gun uykun oluyor. Heryeri yatak olarak goruyorsun,
Yataktan dahi cikmak istemiyorsun. Duygularin donuyor, ne gulebiliyorsun, ne de aglayabiliyorsun. Kendini toplumdan geri cekiyorsun olabildigince yanliz kaliyorsun. Ne kadar ise yaramaz bir insan oldugun aklina geliyor. Ölmeyi cok istiyorsun ama buna bile yetecek gucu kendinde bulamiyorsun. Bogazinda dugum varmis gibi dolaniyorsun. Istahin kapaniyor yemek yiyemiyorsun. Her an aglayabilecek saatli bomba gibi dolaniyorsun. Biri dokunsa agliyorsun.
